หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

โครงการ การจัดการวิศวกรรม

วันเสาร์ที่ ๘ มิถุนายน ๒๕๕๖ เวลา ๑๕.๐๐ น.

ณ ห้องประชุม อาคาร ๘ ชั้น ๔

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ตั้งใจเน้อ มันปิดๆๆ หรือเปล่านี่ โหลๆๆ ดังแน่ะ เออตั้งใจเน้อ การขอถึงพระพุทธเจ้า ขอถึงพระธรรม ขอถึงพระสงฆ์ว่าเป็นสรณะที่พึ่งที่ระลึกที่นับถือของเรา เราต้องทำด้วยความตั้งใจ ไม่ได้มาว่าเล่นๆ ถ้าตั้งใจจริง ของที่เรารับไปก็เป็นของจริง ไม่ใช่ของปลอม เป็นของดี วิเศษเป็นเครื่องป้องกันภัยอันตรายได้หลายอย่าง ทางโลกและทางธรรม ก็อาศัยคุณงามความดีและนั่นแหละเป็นเครื่องป้องกัน เพราะฉะนั้นขอทุกคนจงตั้งใจ

 

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

 

แน่ะ.. ว่าดังๆ เน้อ

นี่ก็ทำความนอบน้อมต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บทว่า

 

นะโม

 

แปลว่า ขอความนอบน้อมของเรา จงมีแด่พระผู้มีพระภาค
ผู้เป็นอรหันต์ตรัสรู้ชอบเองพระองค์นั้น นี่มีความหมายอย่างนั้นว่า นะโม ถ้าเราว่าแต่ปากเฉยๆ ใจไม่นอบน้อมแล้ว จะว่ายังไงปะเนี่ย อ้า ใจไม่นอบน้อมต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็เรียกว่าโกหกกันเล่นเฉยๆ

เพราะฉะนั้น เรานอบน้อมต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปแล้ว ปะนี่ขอถึงพระพุทธเจ้า ขอถึงพระธรรม ขอถึงพระสงฆ์ว่าเป็นสรณะที่พึ่งทางใจ ที่ระลึก ที่นับถือจริงๆ

 

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

 

ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้า ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกกำจัดภัยได้จริง

 

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

 

ข้าพเจ้าขอถึงพระธรรม ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกกำจัดภัยได้จริง

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

ข้าพเจ้าขอถึงพระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกกำจัดภัยได้จริง วาระครั้งที่ ๒

 

ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

แม้วาระที่ ๒ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้า ขอถึงพระธรรม ขอถึงพระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกกำจัดภัยได้จริง วาระครั้งที่ ๓ ต่อไปว่า

 

ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

แม้วาระที่ ๓ ข้าพเจ้าขอถึงพระพุทธเจ้า ขอถึงพระธรรม ขอถึงพระสงฆ์ ว่าเป็นที่พึ่งที่ระลึกกำจัดภัยได้จริง

 

ติสะระณะคะมะนัง นิฏฐิตัง

 

หมดเท่านี้ สรณะในโลก ในโลกของเราทั้งหมดนี่ มีเท่านี้ วิเศษเท่านี้ ดีเท่านี้กว่าทุกสิ่งทุกอย่าง

 

เราจะไปถือภูตผีปีศาจอาฮัก หลักคุณ ปู่ตาย่าบ้าน อ้า ผีฟ้า ผีแถน ผีแนนตาทอก ตีนจุ้มอลินทุม เหล่านั้นเป็นของนอกศาสนาไป ไม่ใช่ทางศาสนา ไม่ใช่ศาสนาพุทธของพระพุทธเจ้านี้ ที่พาว่ามานี่เป็นการปฏิญาณตน ถึงพระพุทธเจ้า ถึงพระธรรม ถึงพระสงฆ์จริงๆ ขอให้รักษา อย่าล่วงเกิน ต่อไปตั้งใจสมาทานศีล

 

ปาณาติปาตา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

 

ข้าพเจ้าตั้งใจสมาทานสิกขาบท คือเว้นจากฆ่าสัตว์ทุกชนิด
ด้วยตัวเองและไม่ใช้ให้ผู้อื่นฆ่า

 

อะทินนาทานา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

 

ข้าพเจ้าตั้งใจสมาทานสิกขาบท คือเว้นจากถือเอาสิ่งของของท่านผู้อื่นที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้โดยอาการแห่งขโมย

 

กาเมสุ มิจฉาจารา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

 

ข้าพเจ้าตั้งใจสมาทานสิกขาบท คือเว้นจากประพฤติผิดในกาม ร่วมประเวณีในภรรยาในสามีของท่านผู้อื่น

 

 

มุสาวาทา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

 

ข้าพเจ้าตั้งใจสมาทานสิกขาบท คือเว้นจากกล่าวเท็จคำไม่จริงและหลอกลวงอำพรางท่านผู้อื่นในคำไม่มีจริงให้หลงเชื่อ ข้อสุดท้ายสำคัญนะ

 

สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

 

ข้าพเจ้าตั้งใจสมาทานสิกขาบท คือเว้นจากดื่มกินสุราเมรัย
อันเป็นเครื่องดองของเมา ทั้งเป็นฐานเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท อันนี้รวมความไปถึง ฝิ่น กัญชา ยาบ้าทุกชนิด เป็นสิ่งผิดศีลธรรมด้วยผิดกฎหมายด้วย เพราะฉะนั้นเราต้องสังวรระวัง ถ้ากินเหล้าเมามายกันทุกคนมาในสมาคมแห่งนี้กันจะเป็นยังไง ตั้งตัวอยู่หรือเปล่า อ้อแอ้ๆ อ้า พูดอะไรก็ อ้อแอ้ๆ พูดไม่รู้เรื่อง เรียกว่าเมาแล้ว เมาเหล้าแล้วเครื่องดองของเมาทุกชนิด ฝิ่น เฮโรอีน กัญชา ยาบ้าเสพติดให้โทษทุกชนิดจัดอยู่ในเรื่องเสพติดให้โทษทั้งนั้น เป็นโทษตามกฎหมายด้วย เป็นโทษทางศีลธรรมด้วย อ้า

ถ้าเรารักษากันได้หมดทั้งบ้านทั้งเมืองไม่มีปัญหา อ้า บ้านเมืองการปกครองบ้านเมืองไม่มีปัญหา สบายมาก อ้า เขาเรียกว่า โนพลอมแพลม(no problem ไม่มีปัญหา) บ่ ว่ายังไง สบายมากจริงๆ ประชาชนไม่มีขี้จก ขี้ลัก ขี้ขโมย ขี้จี้ เสพติดให้โทษ ทุกชนิดเว้นได้เด็ดขาด

เราสบาย บ้านเราในหมู่บ้านของเราก็สบาย ในตำบลของเราก็สบาย ไม่มีนักเลงหัวไม้อะไรเลย ในอำเภอของเรายิ่งสบายกว้างออกไป ในจังหวัดของเราก็สบาย ถ้ารักษาได้หมดทุกคนๆ แล้ว รวมความไปถึงประเทศเลยในประเทศเราเป็นประเทศเทวดา ประเทศที่มีศีลธรรม ไม่ว่ายากสอนยาก ไม่ได้จับกุมยาเสพติด ให้โทษไม่มี ต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เข้าไปจับ เหมือนกันล่ะพวกขี้เมาทั้งหลาย เขาซ่องสุมหรือเขากักตุนสินค้าที่ผิด กฎหมายไว้ในต่างหาก ค่อยทยอยส่งทีละน้อยๆ เอา เรียกว่าลอบลักส่งออก ส่งให้ประชาชนของเรานี่ล่ะเป็นผู้นำไปซื้อไปขายต่อ มันกำไรดี กินแล้วมันไม่เมื่อยเขาว่าอย่างนั้นนะ

แต่ที่จริงไม่ใช่หรอกอันนี้เป็นผลของการเสพติดให้โทษ เออ สะลึมสะลือ สะลือสะมึมกือ จำอะไรก็ไม่ได้สมองก็เสื่อมไป หมดไปๆ จำอะไรก็ไม่ได้แม้จำตัวเองก็ยังไม่ได้ วันนี้เราจะนอนที่ไหนนั่งที่ไหน นอนตามเกาะตามถนนหนทาง ขี้หมู ขี้หมาอะไรไม่เกี่ยวทั้งนั่นแหละนอน ง่วงนอนแล้ว นอนหลับเลย กรนนี่ครอกๆ อยู่อย่างนั้นแหละ เมื่อไหร่หมดฤทธิ์ของยา ยาเมาชนิดนั้น ซะก่อนจึงจะงัวเงียขึ้นมา มองโน้นมองนี่จึงรู้สึกตัวขึ้นมาว่า อ้า เรามานอนอยู่ที่นี่แล้วจะกลับบ้านได้ยังไง ไปยังไง ก็คิดอายในตัว อ๋อ เราขนาดนี้เหรอ ลืมตัวขนาดนี้เหรอ อายอยากจะปิดหน้าเดินโน้นล่ะ อยากจะปิดหน้าเดินกลับบ้านโน้นล่ะ เพราะว่ามันผิดมนุษย์ นี่กับเสพติดให้โทษ โทษขนาดนั้นทำให้ความจำเสื่อมทำให้
ไม่มีสติสตังคุ้มตัว คุ้มครองป้องกันตัวก็ไม่มี ถ้าได้เมาเต็มที่แล้ว

อันนี้ขอฝากในสมาคมแห่งนี้ว่าควรเลิกควรละ อ้า ควรเลิก
ควรละ ไม่ควรดำเนินให้มันได้เด็ดขาดนะเป็นดังเราอาบน้ำ ซักผ้าให้สะอาดแล้ว อย่าไปลุยขี้โคลนอีกมันก็สะอาดหมดจดอยู่อย่างนั้น ผ้าที่ไม่ได้ซัก ไม่ได้ทำความสะอาดไปนุ่งหรือว่าไปใส่เข้าในสมาคมใหญ่ๆ อย่างนี้ๆ สมาคมสูงๆ อย่างนี้แล้วมันจะเป็น เป็นน่าดูหรือเปล่า อ้าๆ

 

โอ้ ไปแอบฟังอยู่ข้างหลังเหรอ

 

เออฟังแล้วให้คิดตีความไปด้วยจะพูดเรื่องอะไรให้ฟังวันนี้มีหลายอย่างอยู่ที่จะพูด สังคมใหญ่ๆ ถ้าไปล่วงละเมิดในสิ่งเสพติดให้โทษเหล่านี้แล้วมันจะเกิดเป็นขี้สนิม ขี้สนิมมันชอบกินเหล็ก สนิมมันกินเหล็กแต่ว่ากิเลสมันกินใจเว้ย สนิมมันกินเหล็ก กิเลสกินใจ

พูดให้ฟังง่ายๆ เอาท่านเปรียบเทียบไว้ว่าเหล็ก เนื้อเหล็ก
ธรรมดาหรือว่าทอง เงิน อะไรมันเป็นโลหะไปถูกของเปรี้ยวของเค็ม
เข้าแล้ว มันเกิดยังไงเกิดของเปรี้ยวของเค็มขึ้นมามันก็เกิดสนิมขึ้นในตัวนะ ไม่ได้มาจากอย่างอื่นนะมันเกิดจากเหล็ก สนิมมันสามารถกินเหล็กให้หมดได้เลยคุณภาพของเหล็กหมดเลย อ้า นี่ข้อเปรียบนี้ มันเป็นสนิมกินเหล็ก กิเลสกินใจปะเนี่ย อืมจากกิเลสที่พูดไปแล้วตะกี้นี้มันผลของกิเลสกินใจให้กลายเป็นบ้าเป็นบอไป เป็นคนไม่มีสติสตังสมบูรณ์เลย พอได้ล่วงละเมิดศีลธรรมเข้าไปแล้วเสพติดให้โทษในทุกอย่างเข้าไปในร่างในกายแล้ว มันจะทำอะไรให้กร่อนลงได้ คือสติมันจะกร่อนไป สติสตังความรู้ตัวมันหมดไป จึงขอเปรียบว่าสนิมมันกินเหล็กแต่ว่ากิเลสนะ มันกินใจ กินมันสมอง กินความทรงจำทุกสิ่งทุกอย่างป้ำๆ เป๋อๆ เลอะๆ เลือนๆ อาย คนอะไรก็ไม่เข้าท่าเข้าทาง

เราเล่าเรียนศึกษามา เราไม่ได้เอายาช่วยอย่างนี้มาให้เราศึกษาเรียนจบมา ได้เป็นดอกเตอร์ ได้เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ขึ้นมา มาด้วยความรู้ความพยายามของเราต่างหาก เสียเงินของพ่อของแม่ของผู้บังคับบัญชา หรือบิดามารดา ของตัวเองไปเท่าไหร่ การไปศึกษาเล่าเรียนประเทศนอก หมดไปเท่าไหร่ มากมาย

แต่ว่าหมดไปแล้วกลับมาบ้านยังเอาอีหรอบเก่าอยู่ เขาเรียกว่า อ้า พกความเมาเข้ามาในบ้านของตัว มาปกครองประเทศชาติบ้านเมืองแล้วมันเป็นยังไงล่ะปะเนี่ย มันจะมีคุณภาพสูงขนาดไหน เอาความเมามาเป็นผู้ปกครองคน เป็นผู้การ เป็นผู้อะไร ตำรวจ ทหารอะไร ถ้าเอาความเมาไปปกครองลูกน้องจะเป็นยังไงดูสิ อ่ะ

เอาสนิมมาเกาะหัวใจ เหมือนดังเอาขี้สนิมไปใส่กับเหล็ก อ้า หรือเอาเหล็กไปแช่กับน้ำเกลือ หรือเกลือน้ำส้ม น้ำอะไร ถ้าถูกน้ำส้มน้ำเกลือแล้ว มันจะแล้วกัดกินเหล็กทีละน้อยๆ ทีแรกมันก็เกิดสีเปลี่ยนสีไปนิดหน่อยต่อไปต่อมาก็กร่อนเข้าๆ กินเข้าๆ ขัดเท่าไหร่ก็ไม่ออกเว้ยเนี่ย ขัดเท่าไหร่ให้มันใสให้มันเป็นเงาวับขึ้นมา มันก็ขัดไม่ได้ เพราะว่ามันกินลึกแล้วสนิมมันกินลงไปลึกๆ ในเนื้อเหล็ก เนื้อทอง เนื้อเงิน เนื้ออะไรก็แล้วแต่โลหะต่างๆ ที่สนิมชอบมันกินเข้าไป กร่อนเข้าไปๆ ทีละน้อยๆ ตรงหัวใจของคนเราเป็นหัวใจมาจากที่สูงจึงได้มาเกิดเป็นมนุษย์ มาจากเทวโลก มาจากสวรรค์ มาจากตระกูลสูงๆ ล่ะ แต่ไม่รักษาเนื้อรักษาตัว ไปปล่อยให้ยาเสพติดให้โทษเหล่านั้นมาเกาะกินใจ

 

เหมือนดังสนิมมันเกิดที่เหล็ก แต่มันเกาะกินเหล็กให้หมดไปให้กร่อนไปหมดคุณภาพของเหล็กไป ถึงจะเป็นมีดขนาดมีดโกนที่ดีที่สุด กล้าที่สุดเข้า(คม)ที่สุด โอ้ยไปถูกน้ำเกลือน้ำส้ม อ้า เขียวหวานน้ำส้มน้ำเกลือปลาร้าปลาเล้อถูกเข้าไปลองดูสิจะเป็นยังไงของที่ใช้ดีๆ โกนหนวดก็ได้โกนเคราก็ได้เอาไปถูกเกลือ ถูกน้ำเปรี้ยว น้ำเค็มเข้ามา มันจะเป็นยังไงคมของมันจะใช้ได้ดีอยู่หรือเปล่า โอ้ย กินมากๆ แล้วเอามาโกนหัวไม่ได้ มันบาดหัวเอา มันเป็นซีกๆๆๆ คมของมันไม่ต่อกัน เอามาโกนหัว ก็บาดหัว โกนหนวดโกนเคราก็บาดปากบาดอะไรไปอ่ะ เรียกว่าหมดคุณภาพของเหล็กที่นิยมว่าเป็นของดีที่สุด แอ้ แก้วแหวนเงินทองสายสร้อย สายอะไรเหล่านั้นถ้าหากไม่ไปถูกของเค็มๆ เข้าสายนาฬิกอกฬิกา ใส่แขนโก้เก๋ อยู่อย่างนั้น ถ้าถูกของเปรี้ยวๆ เค็มๆ อ้า ส้มๆ มันเปรี้ยว มันส้ม เค็มก็เค็มอะไร น้ำเกลือน้ำอะไรติดเกาะกัน ขัดไม่ออกแล้วป่านนี้ ขัดไม่ออกซะแล้ว ต้องมาไถอื่นซะก่อน มันถึงจะออก เอาอ้าของ เครื่องไถมัน ขัดออกเสียก่อนมันถึงจะใสแจ๋วขึ้นมาอย่างเก่า

 

เพราะฉะนั้นขอเปรียบว่าสนิมมันกินเหล็กแต่ว่ากิเลสของเรา ถ้าปล่อยไปตามอำนาจของมัน มันกินใจ กินสติ กินปัญญา กินความรู้ความสามารถทั้งหลายทั้งปวง ให้เป็นคนหมดคุณภาพ ป้ำๆ เป๋อๆ เลอะๆ เลือนๆ ไป เออลืมตาไม่เต็มลูกแล้ว เดินก็ไม่ตรงตามทางก็เซซ้ายเซขวา หน้าไปชนเอาเหลี่ยม ชนเสาหรือเหลี่ยมปูนซีเมนต์ที่ไหน หาว่ามันไม่หลีกกูเว้ย ตีเขาอีกนะ มันทำไมไม่หลีกกู กูมาถึงนี้ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี่ทำไม ตีมันอีกล่ะ สติไม่ดีกำปั้นตี กำปั้นตีเสาซีเมนต์หรือ ตีปูนซีเมนต์ตีของแข็งๆ มันเป็นยังไง

โมโห ความโมโหมันพาตัวตกต่ำ โมโหนี่พาตัวตกต่ำหลานเอ้ย เพิ่นว่าภาษาอีสานเต็มร้อย คน โทโส โมโห นี่มันพาตัวตกต่ำหลานเอ้ย เจ้าอย่าทำอย่างงั้นมันบ่ดีเอ้ย

พาตัวตกต่ำ พาให้เสียองคะ พบอะไร ไม่หลีกทาง เตะไป ทุกอย่าง ถ้าเมามาแล้ว เตะรถ เตะรา จอดรถไม่เป็นระเบียบ ก็เตะรถเขา อะไรทำนองนี้ มันเป็นยังไงล่ะปะเนี่ย ผล ผลมันเป็นยังไง ขาบาด อ้า ขาบาดเจ็บ ขาบวม อ้า เมาเหล้า เมาสุราเมรัย เมากัญชา ยาเสพติดให้โทษทุกชนิดมันเมามืด มืดมน
อนธการ มองเหตุไม่เห็นผลอะไรเลย มีแต่เสียอย่างเดียว

เสียโอ้ย เสีย คนเสียประวัติ ประวัติที่เป็นข้าราชการใหญ่ๆ โตๆ ก็เสียประวัติไปหมด เป็นเจ้าเป็นนายชั้นตรี โท เอกขึ้นไป แล้วถ้าไปประพฤติอย่างนั้นเป็นยังไง เสียความประพฤติไปหมดเลยแน่ะ อ้า ถ้ากิเลสกินใจมันเป็นอย่างนั้น สนิมมันกินเหล็กแต่ถ้ากิเลสกินใจคนให้ลุอำนาจแก่ยาบ้า ยาเบ้อ เสพติดให้โทษไป หนักๆ เข้าถ้าไม่ได้กินแล้วก็หาวหวอดๆ อยู่นั่นล่ะ ต้องเอามากินซะก่อน แค่ยาอะไรที่มันเคยแก้กันได้แค่กินคราวนี้มันได้กำลังของมันแล้ว คราวหน้าเอามากกว่านั้นอีก กินให้มากกว่านั้นอีก นี่ยาเสพติดให้โทษ

อันนี้ขอโทษไว้ แฉลบออกจากธรรมะชั้นสูง แฉลบออกมาพูดชั้นต่ำๆ ให้รู้เรื่องราวซะก่อนแล้ว อ้า ชั้นสูงๆ ขึ้นไประดับสูงๆ อริยะขึ้นไป ชั้นอริยะชั้นสูงๆ ขึ้นไปนะ อริยประเทศ อริยะ เออๆ ศาสนาทั้งหลายขึ้นสูงๆ เรียกว่าอริยะ เป็นของวิเศษเป็นของสูง ถ้าไปปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้กิเลสเหล่านั้นดึง มึนเมาจนเอาตัวไม่รอดเหมือนกันนะ ทำให้เสียประวัติของตัวเอง เสียจรรยาบรรณที่ดีงามของตัวเองที่ได้ฝึกมาแล้ว ได้เป็นถึงขั้นปริญญาตรี โท เอกขึ้นมา ดอกเตอร์ขึ้นมาขนาดนั้น สูงขนาดนั้นถ้าไปถลำตัวให้ยาเสพติดทั้งหลายให้โทษอะไรก็ได้ เช่น ยาเมาทุกอย่าง อ้า ติดเอาเสียจนแกะไม่ออกแล้วจะเป็นยังไง เสียประวัติหรือเปล่า เสียคนหรือเปล่า ความรู้วิชาที่ได้ไปฝึกปรือมา เล่าเรียนศึกษามา ได้ระดับปริญญาขนาดนั้นเสียหรือเปล่า อ้า

ท่านทั้งหลายขอฝากไว้หน่อยมันเสีย เสียประวัติของตัวเอง เสียชื่อ เสียเสียง สกุลรุนชาติ เสียไปหมดทุกอย่าง เพราะฉะนั้นท่านทั้งหลายได้ศึกษาถึงขั้นปริญญามาแล้วอย่าถลำหลวมตัวไปให้ยาเสพติดให้โทษกัดกินเรา มันจะเป็นสนิมกินเหล็ก กิเลสกินใจ

เออ สนิมมันไม่กินอะไร มันกินแต่เหล็ก เอาไม้ไปใส่มันก็ไม่กินอะไร ถ้าเอาเหล็กมาผูกกันอย่างงี้ ถูกเค็ม ถูกน้ำเปรี้ยวน้ำส้ม เค็มอะไร เกลืออะไรมาถูกเข้ามันเป็นยังไง เกิดเสียเงาซะแล้ว ไม่มีเงาเหล็กทั้งหลายทองทั้งหลาย ไม่มีเงาเพราะว่าสนิมมันเกาะแล้วกินแล้ว เลยเสียไปหมด ถ้าเป็นพื้นบ้านมันก็จะเสียไปหมดแล้วไม่มีเงาแล้ว ขัดยังไงก็ไม่มีเงา ถ้าพวกน้ำส้ม น้ำเค็มอะไรหล่นใส่พื้นบ้านพื้นช่องของตัว ภาชนะของตัวที่ใช้อยู่ดีๆ ถ้าเกิดสนิมแล้วแหม หมดคุณภาพ หมดรสนิยมไป ช้อนตักอาหาร ที่ทำด้วยสเตนเลสก็ตาม ทำด้วยเงินก็ตาม ทำด้วยทองก็ตาม ถ้าใช้แล้วไม่เช็ดไม่ล้างปล่อยให้มันเลอะเทอะ เปรอะเปื้อนอยู่อย่างนั้นแล้วเป็นยังไง มันเกิดอะไรขึ้น

แอคซิเด็น(accident อุบัติเหตุ เรื่องไม่คาดคิด) มันจะเกิดขึ้นไหม เออ เกาะกินสนิมเกาะกิน กินเหล็ก ก็จะพูดเปรียบเทียบว่าสนิมมันกินเหล็ก แต่ว่ากิเลสนะมันกินใจ กินใจกันกินหัวใจของคน มันสมอง เรียนสูงมาแล้ว ก็เสียผู้เสียคนไปเลย เออ เหล่านี้ เพราะฉะนั้นสถาบันของเรานี้มันเป็นสถาบันสูงสุดแล้ว เออ ในประเทศเราสถาบันสร้างคนให้เป็นปริญญา ถ้าไปปล่อยตัวให้เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไป เนื่องไปถึงกับของเสพติดให้โทษทุกชนิดแล้ว มันจะกลับคืนมาดีเหมือนเก่าหรือเปล่า หึหึ อ้า ถ้าถูกของเปรี้ยวของเค็มหรือของอย่าให้เกิดสนิมแล้วมันจับเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมดเป็นถ้วยชาม ภาชนะต่างๆ ก็ไม่น่าใช้เลย เพราะฉะนั้นเขาจึงมีปัญญาทำให้มันเป็นสเตนเลสเป็นขึ้นมาซะ อ้า ใครเอาเหล็กธรรมดามาทำ เอาทองธรรมดามาทำมันก็กินยากไป

ทำให้เป็นสเตนเลสไปเลย ยังงั้นกินไม่ได้หรอกสนิม เป็นของดี ไม่มีมลทินมัวหมอง ไม่มีโทษในการกินสุรา ไม่มีโทษในการพนัน ไม่มีโทษ ยาเสพติดให้โทษทุกชนิดมาเกาะกินใจเราไม่ได้ เราก็เป็นผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่อย่างนั้น ทำงานก็ไม่เสียประวัติเป็นคนดีอยู่อย่างนั้น อ้า ได้ถึงปริญญาตรี โท เอกแล้ว ได้ระดับดอกเตอร์ขึ้นมาแล้วอย่างนี้ ถ้าดอกเตอร์ลองไปให้เกิดเมามายไปตามถนนหนทางถูกรถขยี้เข้าหรือว่านั่นเข้าเพราะความเมาเซซ้ายเซขวาไป มันจะเป็นยังไงเสียชื่อไปหมด เสียชื่อสถาบันไปเลย เออ อย่างงี้

 

ครูบาอาจารย์ด้านศาสนาก็เหมือนกัน ด้านศาสนา ครูบาอาจารย์เป็นระดับเจ้าฟ้า เจ้าคุณแล้วก็ตาม ถ้าหากไปประพฤติผิดธรรมวินัยเข้าจากเล็กน้อยเท่านั้น ชื่อเสียงที่โด่งดังมาแล้วเฉาไปเลย ไม่มีคลั่งไปเลย เป็นมหาเปรียญสูงสุดไปแล้ว ถ้าไปกินเหล้าอ้อแอ้ อยู่ตามถนนหนทางมันจะได้ไหม สวยไหม อันนี้ฝากไว้เชียวของฝากให้คิด ฝากให้คิดไว้มันมัวหมองได้ไหม เราปกครองลูกศิษย์ลูกหาเราจนตลอดครอบครัวของเราที่เรารับผิดชอบเหล่านั้น ถ้าเราไปประพฤติผิดทางโลกดื่มเหล้าเมามาย กินยาเสพติดให้โทษขนาดนั้น แล้วการปกครองบ้านของตัวเอง ครอบครัวของตัวเองจะมั่นคงถาวรดีอยู่หรือเปล่า หรือว่ามันจะเสื่อมไปหมด เออ โอ้ย อย่าไปถามหาเลย เออ คนคนนั้นอย่าไปถามหาเลยเขาลอยแพไปแล้วทำนองนี้แหละ เป็นข้าราชการก็ตาม เป็นผู้พิพากษาหัวหน้าศาลหรืออะไรก็แล้วแต่ เป็นคนดี มีความรู้สูง ประชาชนอาศัยได้ ถ้าไปประพฤตินอกลู่นอกทางดังกล่าวแล้ว นั้น มันก็จะถูกสนิมกินเหล็กไปหมดเหล็กที่ดีๆ มีคุณภาพที่ดีๆ ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย แม้มีดโกน มีพับมีดโกนที่เราใช้งานโกนหนวดโกนผมอยู่ถ้าไปปล่อยให้เกลือกินมันซะแล้ว น้ำส้มกินมัน น้ำปลา น้ำปลาร้าถูกเค็มๆ

ก็ไม่ทำความสะอาดอีก มันเป็นยังไงคมมันก็ไม่ดี ถึงเอามาแถหัวหรือโกนหัว โกนหนวด โกนเครา มันเป็นฟัน น่ะมันเป็นฟันน่ะ ทำให้หนวดเคราขาดอยู่ แต่ว่ามันกินเอาเนื้อคนไปอีก ที่มันเว้ามันแหว่งอยู่ในนั้น อย่างนี้เอามาเปรียบไว้เป็นตัวอย่างฝาก

วันนี้นึกได้ว่าจะเอาอะไรมาแสดงล่ะ โอ้ย มันก็ไม่อดหรอกแสดงอ่ะ แต่เอามาแสดงในสังคมใหญ่ๆ เราก็ยิ่งอยากจะเอาสนิมกินเหล็กเอากิเลสกินใจ มีความโลภ ความโกรธ ความหลงนี้ เป็นสนิมสำหรับกินใจคน ราคะโทสะ โมหะ อันนี้ก็เป็น อ้า ต้นตอของสนิมใหญ่ที่สุดสามารถกินใจคนให้มันหมดไป อ้า เพราะฉะนั้น อย่าริเริ่มเลยเรื่องยาเสพติดให้โทษน่ะนี่ ก็ฝากไว้ในสังคมแห่งนี้อีกด้วย อย่าไปริ อย่าไปเริ่มมันเลยมันทำลายคุณภาพของใจทำลายความนิยมของคนอีกด้วย ของคนผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชา เราเป็นขั้นอาจารย์สอนเขามาแล้ว ถ้าไปเกิดเสพติดให้โทษอย่างนั้น มันจะเป็นยังไงเขาจะนับจะถือหรือเปล่า

นับก็นับเป็น ๑ ๒ ๓ ไปซื่อๆ พอไปถึง ๒ ถึง ๓ แล้วประพฤติเสียแล้วเขาข้ามไปเลยเอา ๔ ขึ้นมาเอาเข้ามาควรนับ
ควรถือ นับถือ อ้า คนคนนั้นน่านับถือ คนคนนี้น่าเคารพน่าบูชา ถ้าประพฤติตัวไม่ดี เขาไม่นับและเขาไม่ถือด้วย ไม่นับไม่ถือด้วย โอ้ยพู้น(โน้น)นะล่ะ แฮ อย่า อาศัยไม่ได้แล้ว

แม้จะเป็นนักกีฬาอย่างเก่งกาจสามารถขนาดไหน ถ้าไปเป็นนักกินสุราเมรัยเข้า ติดยาเสพติดให้โทษเข้า เขาจะเอาเข้าทีมของเขาหรือเปล่า ถ้ามีประวัติ เข้าทีมฟุตบอลกับเขาหรือเปล่า ทีมอ่ะๆ อะไรที่เขาเล่นกีฬากันล่ะ โอ้ย คนคนหนึ่งเมามายไปแล้วเอามาเข้าทีมเสียเลยอ่ะ ไม่เอามา ไม่เอามาเข้าทีมของเรา เออ

ข้าราชการก็เหมือนกันเป็นศรีสร้างคุณงามความดีเป็น
ศรีแก่ตัว ถ้าทำความชั่วเป็นศรีหรือเป็นอะไร มัวหมองแก่ตน ไม่ได้เป็นศรีแก่ตัว ทำความชั่วมัวหมองแก่ตนเอง เพราะฉะนั้นเราเป็นผู้ศึกษาสูงกัน มาแล้วนั้นอย่าให้ความมัวหมองเหล่านั้น ยาเสพติดให้โทษสิ่งที่เป็นผิดกฎหมายบ้านเมืองด้วย ธรรมที่ทำให้หัวใจกร่อนด้วย หัวใจกร่อนสติปัญญา ป้ำๆ เป๋อๆ เลอะๆ เลือนๆ ไป ว่ายากตรงนี้ ว่ายากจังเลย มันเป็นยังไง แอ่นหน้า แอ่นหลังไปในทางไม่ดี เพราะฉะนั้นข้อวัตรปฏิบัติอื่น ทางพระพุทธศาสนาของเราก็รับรองอยู่ ศีล สมาธิ ปัญญาเน้อ ทำให้คนเป็นคนดี มีศีล มีสมาธิ มีปัญญา อ่ะ แต่ถ้ามีศีลบริสุทธิ์ สมาธิตั้งใจมั่น ทำงานทำการอะไร ไม่ได้เหลาะแหละไม่สละทิ้งกลางคันทำให้ชัดจบ ทำให้มันจนจบในสิ่งนั้นอย่างนั้น ไม่สละทิ้งกลางคัน ทำให้เสร็จเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา เขาเรียกว่ามีประสิทธิภาพ

ทำอะไร ทำมีประสิทธิภาพ เป็นพระเจ้าพระสงฆ์ก็เป็นผู้มีประสิทธิภาพ เป็นข้าราชการ เป็นมาทำงานให้ประเทศชาติก็เป็นผู้มีคุณภาพ มีสิทธิประสิทธิภาพสูง ชื่อเสียงโด่งดังทำให้เป็นคน เป็นเป้าเคารพนับถือ เป็นตัวอย่างของชุมชนขึ้นมาได้

ถ้าไปแอ่นหน้า แอ่นหลัง ให้เขาเห็นเน้อ เมาเหล้าให้เขาเห็นแล้ว เขาจะถุยน้ำลายใส่นะ เขาไม่ยกมือไหว้นะ เขาถุยน้ำลายใส่เลย โอ้ย ไปเห็นอยู่นั่นไปแอ่นหน้าแอ่นหลังอยู่ที่นั่นน่ะ เสียบุคลิกไปหมดนะ เสียชื่อ เสียเสียง เสียเกียรติ เสียยศ เสียเกียรติยศ ความปรากฏจะเกิดในสังคมต่อไป เออ

อันนี้ขอฝากนิดๆ หน่อยๆ เรื่องศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเรื่องสูง เป็นของสูง เป็นเรื่องของพระเจ้าพระสงฆ์ที่จะประพฤติปฏิบัติศีล อย่างอุปัชฌาย์เพิ่นบอก บอกอนุศาสน์(คำชี้แจง) อธิสีลสิกขาเด้อ ถ้าทำสิกขาศีลของตัวให้ยิ่ง อธิจิตสิกขาเด้อทำจิตของตนให้ยิ่ง ให้มันข้ามจากโอฆะได้ กามะโอฆะ ภวะโอฆะ ทิฏฐิโอฆะ อวิชชาโอฆะ อันนี้มันกินมนุษย์ลงไปให้ต่ำลงไปโดยลำดับ อ้า ตกต่ำลงไปโดยลำดับ

 

ถ้าไม่รักษาแล้ว ไม่มีอธิสีลสิกขา สิกขิตัพพัง สมาธิ ปัญญา อธิจิตสิกขา สิกขิตัพพัง อธิปัญญาสิกขา สิกขิตัพพัง

แน่ะเพิ่นว่า มีอยู่ ๓ อย่างนี้ที่ทำให้จิตยิ่งขึ้นมาได้ คม สะอาด ขาวสะอาด บริสุทธิ์ขึ้นมาได้จะสมควรแก่มรรคผลนิพพานขั้นสูงขึ้นไป ถ้าเราสะอาดแล้วพระโสดาบันบุคคลมาจากไหนก็มาจากคนขี้เหล้าเมายาแหละ อ้า พระสกิทาคา(มี) พระอนาคา(มี) พระอรหันต์เหล่านั้นมาจากไหน มาจากขี้เหล้าเมามายกันนั่นแหละ

อ้าหลวงปู่ทั้งหลาย เพิ่น เออ ตีตนอยู่ หลวงปู่อะไรอ่ะ เพิ่นยังพูดอยู่ สมัยก่อนเราหลงไป ไปกินเหล้าเมามายเกิดอารมณ์วู่วาม สมัยก่อน หลวงปู่.. แล้วเด้อนี้น่ะ

เพิ่นก็เมาเหมือนกันแหละ แต่ว่าเลิกมาแล้ว เลิกมาแล้ว มาเข้าวัดเข้าวาแล้ว มาบวชแล้ว เออบวชแล้วจึงค่อยรู้จักหนทาง รู้จักหนทางดำเนินชีวิตของตัวให้ไต่เต้าไปหาความบริสุทธิ์ผุดผ่องได้ ไม่เป็นคนขี้เหล้าเมามายอย่างเก่าแล้ว ความโลภก็ดี ความโกรธก็ดี ความหลงก็ดี มันเกิดขึ้นจากกิเลส จิตใจเราต่างหาก ถ้าเรามีจิตใจโลเล กิเลสก็เอาไปกินแล้ว มันเป็นอย่างนั้น อ้า คนดีๆ คนมีระดับความรู้สูงเรียกว่าระดับปริญญาชน ปัญญาชนทั้งหลายอย่าให้ความชั่วเหล่านั้นมาดึงจมูกเราไป พวกนี้มันคลุกคลีกับของต่ำๆ นั้นเป็นอันขาด อย่าให้มาคลุกคลี อย่าให้ดึงเราไปในทางที่ไม่ดี ให้รู้ไว้ คนขี้เหล้าเมามายกินยาเสพติดให้โทษ เล่นการพนอกพนัน เหล่านี้ มันดึงคนเป็นปากแห่งความฉิบหาย

เพิ่นยังว่าเป็นอบายมุข อบายมุขนี่คือปาก มุขะ คือปาก ปากแห่งความฉิบหาย อย่าไปเอามาเป็นตัวอย่าง เราเป็นครูเป็นอาจารย์คนระดับปริญญากันมาแล้วทั้งนั้นตามข่าวมา อ้า ตามข่าวที่พูดกันออกมาว่าเป็นระดับปริญญา อันนี้อบรมครูบาอาจารย์ขนาดที่ปริญญา แล้วก็อย่าให้มัน เสียหายไป ปริญญาของเราจะสูญหายไป ให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอกต่อไปก็ดอกเตอร์ขึ้นมาเป็นคนสูงสุดขึ้นมา

แต่ว่าสิ่งที่จะทำให้เราเสื่อมจากคุณงามความดีก็มีอยู่เยอะแยะ ถ้าปฏิบัติ ถ้าคนขี้เหล้าเมามายเดินเซซ้ายเซขวาแล้ว เขาจะนับ เขาจะถือหรือเปล่า ถ้าเป็นเหล็กก็วางอยู่ตามพื้นดิน ตามดินเกลือดินอะไรก็วางไว้ ถึงจะเหล็กดีขนาดไหนก็ตาม ถ้าไม่รักษาไม่ดูแลมัน มันก็หมดภายในปี ๒ ปีหมดเลย หมดคุณภาพที่ดี

ถ้าบรรดามีดขวานก็ดี มีดที่ใช้งานอยู่ก็ดี ของดีๆ ไม่รักษาปล่อยมันให้มันไปแปดเปื้อนสิ่งเผ็ดๆ เค็มๆ ส้มๆ เปรี้ยวเข้า มากเข้าๆ นานๆ ตัวสนิมมันจะขึ้นกินอันนี้หมดแหละเนี่ย เป็นเหล็กกล้าหรือเปล่าเอาไปฝังไว้ในดินลองดูดี้ ถ้าถูกของเผ็ดของเค็มของดีๆ นานๆ จะเป็นยังไง จะมีก็แต่ ซากมันเฉยๆ อ้า ท่านทั้งหลายก็คงเห็นว่า อู่รถยนต์ที่เก็บกักเข้าไว้ มีแต่เหล็กทั้งนั้น แต่ว่าใช้งานไม่ได้สักคันเลย เพราะว่ามันตกอยู่ในขี้โคลน มันตกอยู่ในแผ่นดินนาน ดินทับถมมานานไปขุดค้นขึ้นมาได้ สนิมก็เลยยิ้มใส่เลยหรือเปล่าเนี่ย ถ้าเห็นแต่ซากศพมันมา ซากมันมา ซากรถยนต์มา ทำยังไงมันจะคืนดีอย่างเก่า ไม่ ไม่มีวิธีทำให้ดีอย่างเก่าเลยไปถลุงใหม่ ไปอ้า ต้มใหม่ให้เป็นแผ่นใหม่ออกมาใหม่เอี่ยมเลยอย่างงี้ ก็อาจจะได้ถ้ามันมีเนื้อดีของมันมีอยู่ อาจจะเอามาทำเป็นภาชนะหรือของใช้บางอย่างได้ ถ้าทำด้วยเหล็กกล้า ทำด้วยโลหะเป็นแก้วแหวนเงินทองก็เหมือนกันโลหะทั้งนั้น ถ้าไปปล่อยให้เกลือกินมันหรือว่าน้ำปลาถูกมัน น้ำส้มถูกมันเข้าบ่อยๆ มันก็กร่อนไปเหมือนกันตีเหมือนกันอีก

จิตใจของเรา ระดับครูบาอาจารย์สอนผู้อื่นอยู่ สามารถจะปลุกปั่น ปลุกปั้นให้ลูกหลานเป็นปริญญาขึ้นมาได้เยอะแยะอยู่ ถ้าเราไปทำเลอะเทอะเปรอะเปื้อนเอาไว้ ชื่อเสียงของเราก็จะไม่ดี นี่น่าอายเขานะ อ้า ชื่อเสียงของเราที่ทำมาดีๆ ได้เป็นปริญญาตรี โท เอกขึ้นไป เป็นถึงดอกเตอร์ขึ้นไป ไปอ้อแอ้กินเหล้าเมาหมายให้เขาดูอย่างนี้ จะลองดูก็ได้เอาสักเดือนหนึ่งลองดูสิจะเป็นยังไง ความเคารพนับถือนับหน้าถือตาทั้งหลาย
ก็อาจจะเลิกราไปไม่มีใครมาคบค้าสมาคมแล้ว เลิกราไปแล้วกับคนขี้เมาเหล่านั้น ดังนี้เป็นตัวอย่าง เพราะฉะนั้นกิเลสอย่างอื่นยังมีมาก ราคะ โทสะ โมหะ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ในหัวใจเรายังมีเยอะ

เราทำยังไงหัวใจจะหมดจากความโลภ ความโกรธ ความหลง อ้า ความรัก ความชัง ความยินร้าย ยินดี ดีใจ เสียใจ ร้องไห้ หัวเราะ

เหล่านี้มีอยู่ในหัวใจเราทุกคนแหละ มีอยู่ทุกคน อย่าไปฟัง
คำยุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตก แยกให้ออก ของกิเลสมันมี มันยุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตกนั่น มันเป็นยังไงยั่วให้รำ ตำให้ยังไง เอาครกหินมาตั้งแล้วก็เอาพริกลงไปเอา อ้า มะละกอลงไป เอาปลาร้าลงใส่น้ำปลาลงไป คอยยุ คอยยุ ตำอยู่อย่างนั้นนะ ยุไปยุมา ถ้าไม่ระวังก็แตกเหมือนกันแหละ ครก สาก ถ้วย ชาม ภาชนะทั้งหลาย แล้วก็เป็นที่ผสม กระทะอันนั้น เป็นที่ผสมอาหารปรุงอาหาร มีอะไรก็ลงนั่นลงนั่น แต่ว่าผสมแล้วไม่ล้างแล้วก็ไปห้อยไว้เลย แล้วมันจะเป็นยังไง จะเกิดขี้สนิมกินไหม อ้า ให้ทะลุไปเลย ปล่อยให้ขี้สนิมกินทะลุไปเลย เอามาทำแกงอะไรอีกก็ไม่ได้ เพราะมันทะลุแล้วเอาน้ำใส่ก็รั่วทิ้งเฉยๆ

อ้า อย่างนี้เป็นตัวอย่างเอามาเปรียบใส่ตัวเรา ถ้าเราเอาของที่กัดกร่อนหัวใจเรา ความโกรธ ความโลภ ความหลง ความอิจฉาริษยาพยาบาทเหล่านั้น ถ้าเอามาเป็นหัวหน้าใจเรา แล้วมันจะพาทำอะไรบ้าง ถ้าของเหล่านั้นมาเป็นหัวหน้าใจเรา พวกเขาจะพาทำอะไรบ้าง ความโลภก็จะทำไปตามอำนาจของความโลภ ราคะ ก็จะพาทำ เราทำไปตามอำนาจราคะ โทสะ ก็เหมือนกันมันจะยุให้รำ ตำให้รั่วขึ้นมา ทำให้ใจเราแตกอีกเหมือนกัน ราคะ โทสะ โมหะ ของเหล่านี้มันยั่วให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตก แยกให้ออก ตอกลิ่มเข้าไป

ยิ่งพวกการเมืองทั้งหลายอ่ะ เขาจะยุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตก เขาตีลิ่มเข้าไป ตีลิ่มเข้าไป เอาจนแยกออกจากกันแล้ว เอามาต่อกันไม่ได้แล้วเนี่ย ประเทศของเรามีความมั่นคงขนาดไหน ถ้าเขายุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตก แตกออกไป ๒ เสี่ยง ๓ เสี่ยงแล้ว จะเอามาต่อคืนให้มันเป็นต้นเสาอย่างเก่า ให้เป็นไม้อย่างเก่าที่ใช้ประโยชน์ได้ อย่างเก่ามันไม่ติดกัน ถึงเอามาต่อมันก็
ไม่ติดกัน เพราะมันแตกออกแล้วอย่างนี้เป็นต้น เพราะฉะนั้นเราเป็นผู้มีความรู้สูงจนถึงระดับปริญญาแล้ว อย่าไปฟังคำยุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตก แยกให้ออก อย่างนั้นจะทำลายประเทศของตัวเอง ทำลายบ้านเมืองของตัวเอง ทำลายทรัพยากรแผ่นดินของตัวเอง เออ

ให้เข้าใจ ถ้าเป็นคนใจง่าย ผูกโกรธ อาฆาต พยาบาทซึ่งกันและกันขึ้นมา เอารัดซึ่งกันและกัน เอาเปรียบซึ่งกันและกันแล้ว ก็เป็นเหตุให้แตกแยกกันได้ เพราะฉะนั้นต้องปั่นความสามัคคีไว้ ในกาย ในใจของเรา อย่าแตกอย่าแยกกันเป็นอันขาด เพราะบ้านเมืองของเรากำลังระส่ำระสายด้วยสิ่งยุให้รำ ตำให้รั่ว ยั่วให้แตกหลายอย่าง

อ้า บุคคลต้นทุนทางโน้นเขาลงทุนให้สร้างยาบ้า สร้างยาบ้า
เยอะๆ ให้เขามารับเอาไปเข้าในเมืองไทย ถ้าคุมไม่อยู่ก็ติดยาบ้ากันหมดทั้งบ้านทั้งเมือง แล้วจะเป็นยังไงสมัยไหน สมัยก่อนนะ โรงฝิ่นเต็มบ้านเต็มเมือง อย่างประเทศจีนอย่างนี้นะ มีโรงฝิ่นเต็มบ้านเต็มเมือง คนทั้งหลายประชาชนก็ไหลเข้าโรงฝิ่นกัน กินยาเสพติดให้โทษ ฝิ่น กัญชา ยาเสพติดทุกชนิด ติดฝิ่นกันหมดทุกประเทศ เพราะฉะนั้นความมั่นคงของประเทศจีนเขา จึงง่อนแง่นคลอนแคลนที่สุด

สมัยนั้น สมัยเราเกิดมาทันอยู่ อ้า แม้อาของเราเป็นคนจีน ก็ติดฝิ่นเหมือนกันแหละ ติดฝิ่นติดยาติดเหล้า มาตั้งแต่ประเทศจีนโน้นแหละ มาแต่งงานกับน้องพ่อเรา อ้า อันนั้นก็เสียคนไปเลยเหมือนกัน ติดมาจากประเทศจีนแล้ว อาเราคนจีน นั่นแหละเขาตัดกำลังของประเทศจีนด้วยกัน เอายาเสพติดให้โทษ โรงฝิ่น โรงกัญชา ยาบ้า ยาเบ้ออะไรไหลเข้าไปในประเทศ จะทำให้ประเทศไม่ได้มีความมั่นคงเลย ให้มีแต่คนขี้เหล้าไปไหนมีแต่คนขี้ยา ขี้ฝิ่น ขี้กัญชา ยาเสพติด ง้อแง้ๆ กำลังจะมาต่อสู้ข้าศึกได้ยังไง เพียงเขาผลักอย่างเดียวนั้น ก็ล้มแล้ว ล้มแผละแล้ว หมดกำลังไม่มีกำลัง เพราะฉะนั้นให้พวกเราเป็นกำลังเป็นหูเป็นตาช่วยกัน อ้า

สิ่งหรือเรื่องที่ทำให้บ้านเมืองล่มจม มันมีอยู่ เราอย่าไปนิยมชมชอบกับพวกเหล่านั้น เขามายุให้รำ มาตำให้รั่ว มายุให้แตก มาแยกให้ออก ตอกลิ่มเข้าไป เออ อันนี้ขอให้พิจารณา พวกเราอย่าไปลุอำนาจแก่ความโลภนิดๆ หน่อยๆ ก็ทำให้บ้านเมืองแตกสาแหรกขาดได้เหมือนกันนี้

ขอฝากไว้นิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ ออกมาเทศน์ในที่ชุมนุมชน
หรือว่าในสมาคมอันยิ่งใหญ่เป็นถึงสถาบันมหาวิทยาลัยขนาดนี้ ขอฝากไว้ด้วยเด้อ

ถ้าพวกเราไม่ช่วยกัน ใครล่ะจะมาช่วยเรา มีสมเด็จย่า เพิ่นบอกบ่อยๆ ไปเยี่ยมเยียนจังหวัดเลย หรือจังหวัดต่างๆ มักฝากไว้อย่างนี้พวกเราไม่ช่วยกัน ใครเล่าจะช่วยกัน พวกเราช่วยกันเน้อ ช่วยกันดูแลบ้านเมืองเน้อ รักษาความมั่นคงของบ้านเมืองให้ดี พวกเราอยู่ได้เพราะความมั่นคงของประเทศชาติ ถ้าประเทศชาติง่อนแง่น คลอนแคลนแล้วจะเอาอะไร มาเป็นกำลังของประเทศเล่า เพิ่นว่าเหน็บแนบไว้ สมเด็จย่านะ

อ้า อันนี้เอาความรู้ของสมเด็จย่ามาฝากไว้ด้วย ท่านเป็นห่วงประเทศไทยมากมาย หอบสังขารไปทุกจังหวัดภาคเหนือ ภาคไหนไปโน้น เห็นเขากินยาเสพติดให้โทษอยู่ที่ไหน ท่านก็มักชอบไปอยู่ร่วมกับเขาเพื่อจะพัฒนาไร่กัญชาของเขา ไร่ฝิ่นของเขาให้มันหมดไป ให้ปลูกของเป็นประโยชน์ ไม่เป็นโทษแก่ชาติบ้านเมือง ปลูกอะไร ปลูกดอกไม้ กุหลาบหรืออะไรที่ไม้ประดับประดาทั้งหลาย ท่านสั่งให้ปลูกเป็นไร่เป็นสวนใหญ่โต

สมเด็จย่าพัฒนาให้คนป่า คนเขา พวกแม้ว กะเหรี่ยง อีก้อ มูเซอเหล่านั้น ให้เขายินดีในการปลูกผักปลูกหญ้าขาย อืมก็เป็นล่ำเป็นสันขึ้นมา จนมีเงินมีทอง ไอ้พวกที่ฟังคำของสมเด็จย่า ทำตามคำสั่งของสมเด็จย่ามีเงินมีทองขึ้นมา มีรถออกวิ่งกับเขา เออหลายอย่างทีเดียวแหละ สร้างความเจริญให้แก่ประเทศชาติไม่เป็นคนขี้เหล้าขี้ยาอย่างเก่าแล้ว ไอ้เรื่องปลูกฝิ่น ปลูกกัญชาตัดให้ราบเรียบไปซะ ปลูกอย่างอื่นดีกว่าน่ะ มันเป็นประโยชน์ ก็มีน้ำอุดมสมบูรณ์ ก็ให้เป็นสวนผัก สวนหญ้าไป กะหล่ำกะเหลิ่มไป เออ นี่เรียกว่าเอาใจรักประเทศชาติบ้านเมือง สมเด็จย่า ท่านเดิน หอบสังขารเดิน ทางไปต่างประเทศ ไปเชียงใหม่ ไปอีก้อ มูเซอที่ไหน มันอยู่ที่ไหนไปหา ท่านไปสร้างตำหนักไว้ในป่าโน้น อากาศ กินอากาศ อยู่กับดอกไม้ ดอกกุหลาบ ดอกอะไร ท่านไป อยู่กับสวนดอกไม้ ผลหมากรากไม้ก็มี อุดมสมบูรณ์ขึ้นมา

บักแงว(มะแงว)บักไฟ(มะไฟ)บักต้อง(กระท้อน)บักกระท้อน บักอะไร สวนอะไรปลูก แหนะเพิ่นส่งเสริมในทางเกษตร ทำให้มีซื้อกันขายกัน ตกมาในเมืองไทยเต็มมากมาย อ้า เคยเห็นไหมรถบรรทุก เออของมาจากภูเขาทั้งหลาย ดอกกุหลาบทั้งหลาย ดอกอะไรที่มันสวยๆ งามๆ ก็ตัดให้ดีเพาะชำให้ดีๆ แล้วเราก็ใส่กระถางเป็นของมีราคา พวกเราอยู่ในเมือง ในนาอย่างนี้ทำไง อยากจะได้ ก็ไปซื้อเขามีขายอยู่ ซื้อดอกไม้ประดับที่บ้านบ้าง อ้า ที่ทำงานบ้าง มีดอกไม้ประดับประดาสวยๆ งามมาจากแม้วจากกะเหรี่ยงโน้นล่ะ ไม่ใช่ธรรมดา (เสียงไอ) สมเด็จย่าไปพัฒนาไว้ มีสังขารแค่นั่นแหละ เข้าไปพัฒนาจนเป็น ได้รับผล เห็นได้ชัดอย่างนั้นแหละ มันมาในตู้รถไฟหลายๆ มาในรถยนต์ รถไฟหลายๆ เป็นอย่างนั้น พัฒนาให้มีอยู่มีกิน ให้บ้านเมืองมีอยู่มีกิน

แต่ว่า พวกที่ทำปาณาติบาตก็มากมายอยู่หรอก แต่ว่าเพิ่นไม่ส่งเสริมหรอก เพิ่นเดี๋ยวก็ปล่อยปลาปล่อยอะไร ให้มันแพร่ลูก แพร่หลานออกหลายๆ นั่นเพิ่นทำอยู่ ในหลวงก็เหมือนกัน พระบรมราชินีก็เหมือนกัน ฝึกหัดลูกทั้งหลายมีความนิยมปล่อยปลาปล่อยอะไร เลี้ยงปลา เลี้ยงกบ เลี้ยงเขียดอะไรให้มันกว้างออกไป นั่นเรียกว่าพัฒนาบ้านเมืองไปในตัว ทำให้ได้ลืมตาอ้าปากทันโลกเขา

ถ้าเรานั่งงอมืองอเท้าอยู่ ประเดี๋ยวก็ไม่มีอะไรจะกินจะพัฒนาประเทศอะไร ไม่มีอะไรจะกินแล้วล่ะไม่มีกำลัง ไม่มีกำลังที่จะพัฒนาบ้านเมืองต่อต้านข้าศึกศัตรูอะไรก็ไม่มี ไม่ได้ อันนี้พูดให้เป็นสาธารณประโยชน์ เพื่อจะให้ท่านผู้มีปัญญาทั้งหลาย ได้นำไปใคร่ครวญพินิจพิจารณาด้วยปัญญาอันชาญฉลาดที่ได้ศึกษามาแล้วนั้น เพื่อความสุขความเจริญของบ้านเมือง เห็นว่าสมควรแก่เวลา เหนื่อยแล้วนะ เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้

เว่า(พูด)ไปหลาย(มาก) มันยาว มันยืด

ปืด(ปิด)ความเว่า(คำพูด)

ปืด(ปิด)พุ่มไม้(คลังความรู้)

ความเว่า(คำพูด)แห่งหลาย(ยิ่งมาก)

เว่า(พูด)ไปหลาย(มาก)มันบ่มีที่จบ

 

มีอะไร

จะมาใช้หลวงปู่อีกเหรอ ไม่ใช่ มาใช้หลวงปู่ไม่ได้หรอก ให้กรรมการกัน ใช้กันเอง นั่น อยู่นั่นก็มี เห็นแจกของแจกทั้งหลาย เออ แจกความมั่นใจ อันนี้เป็น มั่นใจๆๆ แจกได้ ทำแล้ว เสกแล้ว สวดแล้ว เมตตาแล้ว อ้า

 

พุทธัง กันตัง

ธัมมัง กันตัง

สังฆัง กันตัง

สะระนัง กันติ

อิติปิ ปิด

พระโมคคัลลาแผลงฤทธิ์

ปิดด้วย นะโมพุทธายะ ฯ

 

นะผูก โมมัด พุทรัด ธารึง ยะกรึง

จังงัง อะระหังพุทโธ

อิติปิ โส ภะคะวา

พระเจ้าบอกกูมา กูจึงมา

ภะคะวา ยันติ

 

เพี้ยงๆ อ้า เป่าแล้วๆ เอาไป แจกได้เลย

อ้า ให้พรก่อนเนาะ(นะ) อ้า ให้พระซะก่อน อยากรับพร เอาสั้นๆ หน่อยก็ได้เนาะ(นะ)

 

อายุ วัณโณ สุขัง พลัง อายุนั้นขอให้อยู่ยืนมั่นสถาพร ร้อยปีอย่ามีหย่อน ได้เหมือนกลอนพรรณนา ขอให้มีผิวกายพรรณไลงาม รจนาผ่องใสวิไลตา พิศโสภาน่าชมเชย ไม่ต้องเปลืองเครื่องสำอางใดๆ เลย ขอให้มีความสุข นิราศทุกข์ นิราศโศก นิราศโรค นิราศภัย แสนสะเบยๆ สิ่งใดที่ได้เคยแม้เป็นอดีตและปัจจุบัน สิ่งนั้นก็อย่าละเลยเลวเสื่อมทราม ขอให้มีกำลังอนันตังมหาศาลมากเหลือหลาย กำลังกาย กำลังใจ กำลังภายใน กำลังภายนอก กำลังทรัพย์อันนี้สำคัญมาก และกำลังสติปัญญาสามารถ อาจหาญ เดชาสง่างาม เสร็จสมตามดังพร เทอญ นี่

 

พรพิเศษ พร สเปเชี่ยล(special พิเศษ)

พรพิเศษ พร สเปเชี่ยล(special พิเศษ)

 

เอาอันนี้ไปไหว้พ่อไหว้แม่ตัวเองนะ เอาให้หลวงปู่ถือไป มันจะเหี่ยวเฉยๆ เอาไปไหว้พ่อไหว้แม่ตัวเอง ไม่ต้องพูด หลวงปู่สั่งแล้ว หลวงปู่จะ...

เอาไหว้พ่อไหว้แม่ตัวเอง จะได้เห็นน้ำตาพ่อแม่ไหลออกมา ถ้าเราเอาดอกไม้ไปใส่มือให้แล้วกราบไหว้พ่อแม่ นี่ก็เหมือนกันนะ ทุกคนนะ อ่ะ ถ้าหลวงปู่ถือไป ก็จะเน่าซื่อๆ ไม่ได้เรียกน้ำตาใครเลย อ่ะ ได้ดอกไม้ไปแล้ว เรียกน้ำตาพ่อแม่ออกมา มาถวายหลวงปู่ๆ ก็รับแล้ว แต่ว่าถือไปถือมาจะบอบช้ำ เสียความงามไป เอากลับไปไหว้พ่อไหว้แม่เรา ดอกไม้สวยๆ เอากลับไปไหว้พ่อไหว้แม่ เอาใส่มือให้นะ

เอาใส่มือให้พ่อให้แม่ แล้วกราบที่ตัก หรือที่หน้าอกก็ได้หรอกอ่ะ น้ำตาจะไหลออกมาพลั่กๆๆ ให้เราดู ชื่นใจที่มีลูกกตัญญู ให้เข้าใจอย่างนั้นนะ อ่ะๆ แจกกันๆ

 

เอ้ นี่ไมค์ของเรา อ้า เอ้ นี่ไมค์ของเรา

 

(ถวายพระพุทธรูป)

คง ท่านคงไม่เป็นพิษเป็นภัยกับใครๆ หรอกว่า เออ

 

พุทธะเมตตัง จิตตังมะมะ พุทธะพุทธานุภาเวนะ

ธัมมะเมตตัง จิตตังมะมะ ธัมมะธัมมานุภาเวนะ

สังฆะเมตตัง จิตตังมะมะ สังฆะสังฆานุภาเวนะ

พุทโธ สุขะโต ธัมโม สุขะโต สังโฆ สุขะโต

นะโมพุทธายะ ฯ

 

เรียกว่าอานุภาพของพระพุทธเจ้า อานุภาพของพระธรรม อานุภาพของพระสงฆ์ สามารถทำให้โลกสะเทือนหวั่นไหว อ้า เนี่ยบุญคุณของเพิ่นมีอย่างงี้ ถ้าผู้ใดได้ฟังคำสั่งคำสอนของพระพุทธเจ้าจนจบ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์แล้ว จบหรือเปล่า อ่านจบหรือเปล่า เราก็จะซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณนั้น อย่างที่ไม่ได้เลย มหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ นี่ถวายพุทธรูปเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา

อาตมาหรือว่าหลวงปู่ไม่ปฏิเสธ ขอรับด้วยความภาคภูมิใจ เอาไปใส่เจดีย์ให้ญาติโยม ถ้าไปทางโน้นก็จะได้กราบได้ไหว้ อยู่ในเจดีย์น่ะ ท่านจะไปยืนอยู่เจดีย์ เป็นองค์พุทธปฏิมากรแทนองค์พระพุทธเจ้าได้

เออ ไม่ต้องพูดมาก ถ้าพูดมากมันจะต่อไปยาวๆ เกินไป อ้า

ทำไมถึงสร้างพุทธปฏิมากร

โอ้โฮ ผู้ที่สร้างพระพุทธปฏิมากรก็เท่าสร้างพระพุทธเจ้าขึ้นมาแทนองค์พระพุทธเจ้านะ เพิ่นมีเมตตาแก่โลกอย่างไรทำให้โลกร่มเย็น เพราะอำนาจคุณธรรมที่ท่านแสดงไว้

เขาคิดสั้น

มันก็เป็นอย่างงั้นนะ เขาคิดสั้น เขาไม่มีบุญวาสนาอยู่ อยู่ใต้ร่มพระบารมีมาเท่าไหร่ นั่นแล้วไปโดดตึกตาย นี่คิดสั้นตัวเองปัญหาตัวเองแก้ไม่ตก อ้า เป็นเพราะอะไร วัยรุ่นนักศึกษาโดดตึกตายแทนจะเอาความรู้ที่ศึกษามาไปเผยแพร่ให้ผู้อื่นได้ประพฤติปฏิบัติตนเป็นคนดี คนชอบเนี่ยมันโดดให้เป็นตัวอย่างนะนี่ ให้เขาไปซะ เขาไปทางไหนก็ไป คนอย่างนี้คนหนักโลก แผ่นดินเอียง อยู่ไปก็แผ่นดินเอียงหนักโลก ถ้ามีคนชนิดที่โดดตึกตายนี่หลายๆ ประเทศไทยจะเป็นยังไง เออ อ่ะ เหมือนดังเรือเดินน้ำล่ะปะเนี่ย เอียงไปเอียงมาอยู่อย่างงี้ละ ไม่ตรง

ทำไมไปฟังความปรุงแต่งของตัวเองแค่นั้น อ้า ปรุงแต่งขึ้นมาเป็นทุกข์ใจตัวเอง นั่นล่ะ อ่ะ เชื่อความรักหรือว่าเชื่อความอิจฉาริษยา ไปเชื่อความแค่นั้นขึ้นมาแล้วก็คิดสั้นไม่มีปัญญา ปัญญาแค่หางอึ่ง เนี่ยเพิ่นว่า เคยเห็นหางอึ่งไหม ปัญญาน้อยๆ แค่หางอึ่ง อ่ะ มีไหมหางอึ่งมีไหม ไม่มี ปัญญาไม่มี คิดไม่ออก อ้า อึกอึดอั้นตันใจหาทางออกไม่มี ปัดโธ่ ทางออกไม่อดไม่อยากเว้ย อ้า อาชีพการงานกสิกรกสิกรรม หาทำมาหากินเยอะแยะไป อย่าไปคิดสั้นอย่างงั้น

 

เราได้เล่าเรียนศึกษาขนาดไหนล่ะ

ผู้โดดตึกตายนะ

ปริญญาตรี เออ มี มีปริญญาตรีมีปัญญาแค่หางอึ่งเนี่ย เออ เอาตัวรอดไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็ต้อง มีความอดกลั้นทนทานเป็นอย่างใหญ่

 

วิริเยนะ ทุกขะมัจเจติ

 

เพิ่นบอกไว้ คนจะล่วงพ้นจากความทุกข์ได้เพราะความเพียร
พยายาม อย่าท้อถอย อืม อย่าท้อถอย อืม อ้า มีนกตัวหนึ่งมันร้องให้ฟัง มันอยู่ในป่า

 

อย่าท้อถอย อย่าท้อถอย

 

อยู่อย่างนั้นนะ ตัวหนึ่งก็บอกว่า

 

คิด คิดแล้วคิดอีก คิดแล้วคิดอีก

 

อยู่อย่างนั้นนะ อ้ายหนึ่ง(อีกคนหนึ่ง)ยังไม่พอใจบอกว่า

คิดคักๆ ขึ้นมาให้ละเอียด อ้า คิดให้ถี่ๆ หวีให้เกลี้ยงๆ เสียแล้ว จึ่ง(จึง)ค่อยเดี่ยง(จัดแต่ง)พ่อเด้อ อย่าสะเห็น(เห็น)แก่ความมักง่าย คิดหย่ำ(ซ้ำๆ) ให้ละเอียดซะก่อน กินข้าวก็เหมือนกันนะ เคี้ยวให้แหลกซะก่อน อย่ากลืนทั้งกระดูกกระเดี้ยว อ๊ากๆ คิดถี่ๆ หย่ำ(ซ้ำๆ)แหลกๆ ซะก่อน หวีให้เกลี้ยงซะก่อน จึ่ง(จึง)ค่อยกลืน ไปคิดบ่ลึกซึ้ง

ก็เสียดายคุณพ่อคุณแม่ที่เลี้ยงมาจนเป็นนักศึกษาปริญญาตรีดี้ ที่โดดตึกตายเนี่ย

อ่ะ พ่อแม่สร้างตัวเองมาจนได้เป็น อ้า ใหญ่เป็นโต เรียนศึกษาจบปริญญาตรี เออ ก็เรียกว่า ว่ายังโง่อยู่ จึงคิดฆ่าตัวตาย ยังโง่อยู่ ชีวิตนี้มีประโยชน์ ชีวิตของเรานี้มีประโยชน์ต่อโลกอยู่มาก ถ้าเราเรียนจบแล้ว ก็จะเป็นประโยชน์ต่อชุมชนไปอีกมากมาย ได้ฝึกปรือกุลบุตรลูกหลานต่อไป อ้า ได้หลายๆ อย่าง ได้ช่วยชาติบ้านเมืองอีกมากมาย มีแต่คนที่ต้องการให้ช่วยผู้มีความรู้ทั้งหลาย

ไอ้งูๆ ปลาๆ อย่างเรา นี่ตายไปแล้ว

เขาก็ไม่ค่อยคิดถึงหรอก อืม เป็นอย่างงั้น

 

ตายแล้วไม่มีใครคิดถึงเลย สาธุ ให้ตายไปเถอะหนักแผ่นดินเขา เขาว่านะ เพราะฉะนั้นคนที่จะสร้างแผ่นดินหรือว่ามารับภาระในแผ่นดินของตัวก็ต้องมีความอดกลั้นทนทาน แผ่นดินมันหนักขนาดไหน ก็ทำใจให้หนักขนาดแผ่นดินนี้ กี่กิโล กี่หมื่น กี่ตัน ทั้งแผ่นดินเนี่ย ทั้งโลกเนี่ย โลกลูกนี้มีความน้ำหนักเท่าไหร่ มันหนักขนาดนั้นน่ะ ทำใจให้หนักยิ่งกว่านั้นอีก หนักแน่นมั่นคง

อด อด อดเถิด เนี่ยตัวหนึ่งมันก็บอกอย่างงี้ เกิดเป็นคนต้องอด อดกลั้นทนทาน นกมันร้องให้ฟัง อด อด อดเถิด อยู่อย่างนั้นนะนกร้องให้ฟัง ถ้าไปอยู่ป่าอยู่เขาที่ไหนก็มีนกชนิดนี้ ร้องให้ฟัง คิดคักๆ คิดคักๆ นี่มันก็เป็นภาษาลาวได้อยู่

คิดให้ละเอียด คิดคัก(ละเอียด)ๆ คิดให้ละเอียด ตัวหนึ่งน้อยๆ หยอดขึ้นมา คิดแล้วคิดอีก คิดแล้วคิดอีก อยู่อย่างงั้นนะ หึหึ เออ

คิดถี่ๆ หวีให้เกลี้ยงเสียแล้ว จึ่ง(จึง)ค่อยเดี่ยง(จัดแต่ง)พ่อเด้อ มันจั่ง(จึง)ถูกต้อง อันอย่าไปคิดลวกๆๆ แล้วก็แก้ตัว แก้ตัวเองไม่ได้ มีปัญญาเอามาตัวเองไม่ได้ แก้ไขตัวเองไม่ได้ เขาเรียกว่ายังโง่ ฆ่าตัวเองตายยังโง่ อ้า

คนสมัยก่อนก็มีอยู่ แผ่นดินสูบไปทั้งเป็นก็มี มันหนักแผ่นดิน แผ่นดินรับไม่ไหว อือ นางจิญจมาณวิกาก็ถูกแผ่นดินสูบ พระเจ้าสุปปพุทธะก็ถูก แผ่น.. แผ่นดินสูบ พระเทวทัตพี่ชายของนางพิมพาก็ถูกแผ่นดินสูบ แผ่นดินสูบหลายคนอยู่นะสมัยก่อน

เพราะว่าหนัก แผ่นดินคิดไม่ออก อยู่ไปก็หนักแผ่นดินเฉยๆ แต่พวกเราก็สูบเหมือนกันนะ ถูกแผ่นดินสูบเหมือนกัน อืม มันหนัก หนักแผ่นดินแผ่นดินก็ไม่รับ สูบลงไปเลยอย่างเนี่ย อ้า แต่พวกเราก็จะต้องถูกแผ่นดินสูบเหมือนกันละ แต่อยู่สูบไปในโลกันตนรก หรือที่ไหน แน่ะ สูบไปธรรมดา แม้พระพุทธเจ้าก็ถูกแผ่นดินสูบไปเหมือนกัน เพิ่นปรินิพพานแล้วก็ถวายเพลิง กระดูกท่านหายไปไหน เออ หาย หายไปในบริษัททั้งหลายนี่แหละ คนละนิดละหน่อย คนละนิดละหน่อย กระดูกคนละน้อยๆ แย่งกัน

แม้แต่ขี้เถ้า ก็ยังแย่งกัน แม้แต่เกศาของท่าน ก็ไม่เหลือเลย หมดไปเลยพร้อมกัน ก็ไม่ใช่หนักแผ่นดินหรอก ท่านมายกแผ่นดินให้เบา ให้เบาลงมาได้ มาเทศน์โปรดพุทธบริษัท ให้มีความเห็นถูก เห็นต้อง รักษาตัวให้ปลอดภัย อ่ะ บริสุทธิ์ผุดผ่อง

จิตตัง ทันตัง สุขาวะหัง

ทันโต เสฏโฐ มะนุสเสสุ

 

แน่ะ เออ มันดีอยู่ที่มนุษย์ ประเสริฐ มะนุสเสสุ เป็นผู้ อืม ประเสริฐของโลก เออ พระอรหันต์ทั้งหลายก็เป็นผู้ประเสริฐ พระพุทธเจ้าก็เป็นผู้ประเสริฐ ทำให้โลกเบาลงมาได้ จะฆ่าตัวตายหรือจะอะไรนี่ก็เทศน์โปรดเอา อ้า เทศน์ให้เลิกความคิดความตั้งใจอย่างนั้นซะ ไม่ดีไม่ถูก มันเป็นอัตตวินิบาต ฆ่าตัวเองตาย เป็นอัตตวินิบาต แม้แต่แผ่นดินก็ยังไม่รับ ถ้าเพราะอัตตวินิบาตแล้ว เป็นคนบาปหลาย หนักแผ่นดิน ด้วยประการฉะนี้

 

อย่าไปคิดอย่างนั้นเด้อ

 

เว่า(พูด)ไปหลายมีแต่เว่า(พูด) ตะเว็น(ดวงอาทิตย์)ไม่คอยเรานะ ตะวันไม่คอยเรา มันปล่อยลงเรื่อยๆๆๆๆ เพราะฉะนั้นขอถือโอกาสลานะที่นี่เด้อ โอกาสหน้า ถ้ามีโอกาสก็จะมาฝอยใหม่ มีเรื่องเยอะแยะอยู่จะฝอย ยังไม่จบหรอก เรื่องตั้งเยอะแยะ

 

นะโม

นอบน้อม

 

วิริเยนะ ทุกขะมัจเจติ

คนล่วงทุกข์ได้ด้วยความเพียร

 

จิตตัง ทันตัง สุขาวะหัง

จิตที่ฝึกแล้ว นำสุขมาให้

 

ทันโต เสฏโฐ มะนุสเสสุ

ในหมู่มนุษย์ คนที่ฝึกแล้วประเสริฐสุด

 

อุปสมบทวิธี

อนุศาสน์ (คำชี้แจง)

อธิสีลสิกขา สิกขิตัพพา

พึงศึกษาสิกขา คือ ศีลยิ่งอย่างเคารพ

อธิจิตสิกขา สิกขิตัพพา

พึงศึกษาสิกขา คือ จิตยิ่งอย่างเคารพ

อธิปัญญาสิกขา สิกขิตัพพา

พึงศึกษาสิกขา คือ ปัญญายิ่งอย่างเคารพ

 

 

อนธการ [อน-ทะ-การ] ความมืดมัว ความโง่เขลา

 

คำให้ไตรสรณคมน์ และ สิกขาบท ๕

 

นมัสการ

 

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

 

สรณคมน์

 

พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ

ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

 

ติสะระณะคะมะนัง นิฏฐิตัง

ถึงแก่สรณะแล้ว

 

สิกขาบท ๕

 

ปาณาติปาตา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

เว้นจากการฆ่า เบียดเบียนสัตว์อื่น

 

อะทินนาทานา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

เว้นจากการถือเอาของที่เขามิได้ให้ ด้วยอาการแห่งขโมย

 

กาเมสุ มิจฉาจารา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

เว้นจากการประพฤติผิดในกาม ผิดลูกผิดเมียผู้อื่น

 

มุสาวาทา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

เว้นจากการพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ

 

สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา เวระมะณี

สิกขาปะทัง สะมาทิยามิ

เว้นจากของเมา คือ สุราอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท