เล่ม 78 570704 ปปช.

หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

วันศุกร์ที่ ๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗ เวลา ๑๓.๓๐ น.

ณ ห้องนนทบุรี ๒ อาคาร ๔

สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและ

ปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.)

ถ.สนามบินน้ำ จ.นนทบุรี

(อาราธนาศีล)

(อาราธนาธรรม)

อย่าให้มันอยู่ในตำรา อาราธนาศีล อาราธนาธรรม มันอยู่ในตำราแล้วก้มดูอยู่บ่อยๆ เออ ก้มดูอยู่บ่อยๆ มันอยู่ในหัวมันสมองเราแล้ว ว่าให้องอาจกล้าหาญ ให้มันดังไปทั่วโลกเนาะ(นะ) อาราธนาเทศน์ก็เหมือนกัน อาราธนาศีลก็เหมือนกัน ไหว้พระ รับศีลก็เหมือนกัน ให้มันเกิดจากจิตใจเราจริงๆ ไม่ได้อยู่ในตำรา เพราะว่ามันมีอยู่แล้วในตำรา เราอ่านให้เข้าอกเข้าใจ ช่ำชองนะ เออ ชำนิชำนาญ ได้ ว่าออกมาฉะฉาน จะแจ้งแดงแจ๋ เฮอะ อย่างนั้นอย่างว่ามีประสิทธิภาพ เออ อย่าก้มดูตำราแล้วก็เงยหน้ามาพูด ก้มดูตำราแล้วก็เงยหน้ามาพูดอยู่อย่างนั้น ชื่อว่า ไม่อยู่ในหัวใจแท้ ถ้าอยู่ในหัวใจแท้ๆ ไม่ต้องก้ม ไม่ต้องดูตำราใดๆ ทั้งนั้น มันออกมาเลย ตามที่เราท่องไว้ นั่น น่าชื่นชมยินดี แล้วก้มดู แล้วก็เอามาพูด แล้วก้มดูแถวไหนๆ แล้วก็ นั่น แสดงว่ายังบกพร่องอยู่ ยังไม่ฉะฉาน ให้มันเฉลียวฉลาด ฉะฉานจริงๆ แล้วก็เป็นที่เคารพนับถือของผู้อื่นได้ต่อไป วิทยากรใดๆ ก็เหมือนกัน ให้มันออกจากมันสมอง จะกล่าวอะไร สัมโมทนียคาถาหรืออะไรก็ตาม ให้มันองอาจ กล้าหาญ ชาญชัย อย่างไม่ต้องก้มดูตำรานั่นดีมาก เอาล่ะวันนี้ อาราธนาแล้วเนาะ(นะ)

พ๎รัห๎มา จะ โลกาฯ

แล้วเนาะ(นะ) อ่ะ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

กัมมัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชีวิตะมุตตะมัง

อิมัสสะ ธัมมะปะริยายัสสะ อัตโถ

สาธายัสมันเตหิ สักกัจจัง ธัมโม โสตัพโพติ

นั่งตามสบาย เชิญนั่งตามสบาย ไม่ต้องพนมมือตลอดไปหรอก ถ้ามันพนมมือตลอดไป แล้วมันจะเมื่อย ก็เกิดความประมาทขึ้น ดุกดิกๆ ขึ้นมา ให้นั่งเข้าสมาธิฟัง ก็ไม่ล่วงเลยหรอก

กัมมัง

หมายถึงการงาน

กัมมัง วิชชา

วิชาที่เราศึกษาเล่าเรียนมา

ธัมโม ชีวิตะมุตตะมัง

ของเหล่านี้ มันเป็นของมีบรรทัดฐานอยู่แล้ว เออ เราต้องศึกษาให้เข้าอกเข้าใจ เวลาสมาทานศีลก็เหมือนกัน ไม่ได้มีตำราสมาทานหรอก ตั้งใจขึ้นให้แน่วแน่ๆ จะสมาทานสิกขาบท ให้ได้ทุกบททุกตอน ไม่ขาดตกบกพร่อง อ้าๆ ธรรมะธัมโมเหมือนกัน

ธัมโม จะ สีลัง ชีวิตะมุตตะมัง

เพิ่นบอกว่าสมาทานศีลก็ดี เออ ตั้งใจสมาทานตั้งมั่นในข้ออรรถ ข้อธรรมที่เราว่าไปแล้ว อย่าให้ขาดตกบกพร่องได้ ตั้งใจจริงๆ ไม่ได้ว่าแต่ปาก พร้อมด้วยเจตนา เจตนาจะงด จะเว้น จะละ จะสมาทานตั้งมั่น ในข้ออรรถ ข้อธรรมที่ได้สมาทานไปแล้วนั้น ให้ถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่องได้จริงๆ เป็นเครื่องขัด เป็นเครื่องเกลา เป็นเครื่องชำระ เป็นเครื่องล้าง ความสกปรกในจิตใจเรา เออ

ความทุจริต ความไม่บริสุทธิ์ยุติธรรม เหล่านั้นเป็นของสกปรก เป็นของที่ทำให้แปดเปื้อน เปื้อนเปรอะ เลอะเทอะไป เราต้องให้แจ๋วไปเรื่อยๆ ธรรมะทุกอย่างก็เหมือนกัน เป็นเครื่องขัด เป็นเครื่องล้าง เป็นเครื่องเกลา เป็นเครื่องทำความสะอาดของจิตใจ ให้ถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่องได้จริงๆ อืม ว่าพร้อมด้วย เจตนา ที่จะงด ที่จะเว้น ที่จะละ จะรักษาประพฤติปฏิบัติให้ถึงความบริสุทธิ์ผุดผ่อง แล้วไม่มีปัญหา ปัญหาอะไรเกิดขึ้นมาเรา แก้ได้ ปัญหาอะไรเกิดขึ้นมาเราแก้ได้ พอเรามีเจตนาแน่วแน่แล้ว แต่แล้วความโลภเกิดขึ้น โลภโมโทสันเกิดขึ้นมา มันเป็นธรรม เป็นวินัยหรือเปล่า การโลภ ผิดจากความเป็นจริงออกไป ทำให้เราเพี้ยนไป เปลี่ยนไปจากความเป็นจริง นั่นชื่อว่าไม่มีเจตนาแน่วแน่ๆ ให้มีเจตนาแน่วแน่ๆ ตั้งแต่เบื้องต้นจนถึงเบื้องปลาย ก็ฟังแล้ว กำหนดจดจำ ใครเป็นคนจดจำ สมอง สมองเป็นผู้กำหนดจดจำ เอาไว้ในหัวใจ ให้มีศีล มีธรรมอยู่อย่างนั้น สม่ำเสมอ เราทำงานส่วนรวม ไม่ใช่ทำงานส่วนบุคคล ทางหนึ่งทางใดไม่ใช่ เราทำงานส่วนรวม ร่วมกันทั้งประเทศ เออ หากเรามีความบริสุทธิ์ยุติธรรมในใจแล้ว ไม่มี ไม่มีความกระด้างกระเดื่องอะไรเลย ตรงไปตรงมาที่สุด เขาเรียกว่าบริสุทธิ์ยุติธรรมที่สุด เราไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกับชุมชนนั้นนั้น ไม่มี ในสังคมใดก็เหมือนกัน จะแผนก กรม กอง หรือหน้าที่การงานใดๆ ที่มอบหมาย เราได้รับมอบหมายจากหน่วยเหนือ ให้เรารับผิดชอบ เราต้องรับผิดชอบ แบบว่าหัวขาดคา ตายเป็นตาย ซื่อสัตย์สุจริตที่สุด ในประเทศจีน เออ สมัยก่อน พระเจ้าหวางตื้อ เป็นผู้ครองราชย์ พระเจ้าหวางตื้อ แต่ว่าเป็นคนขี้โกรธหน่อยหนึ่ง กริ้ว ถ้ากริ้วให้ใครแล้วก็ แกอย่างงั้นแกอย่างงี้ ถ้าแกไม่บริสุทธิ์ใจ ก็ออกไปซะ ไปทำงาน ให้แค่นี้ เออ

อย่ามาทำงานในราชการนี้เป็นอันขาด เออ เด็ดขาดลงไป เนี่ยพระเจ้าหวางตื้อ ปกครองไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินหรือเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติหน้าที่อย่างเข้มงวดกวดขันจริงๆ ถ้าเห็นว่าเหลาะแหละอยู่ ไล่เลย ไล่ส่ง ขอลาออกอย่างงั้นอย่างงี้ เลยไล่ส่งไปเลย ถ้าเห็นว่าข้าปกครองแกไม่ได้ แกจะไปที่ไหนก็ไป จะไปอยู่ที่ไหนก็ตามใจ เรานี่ทำงานรับผิดชอบขั้นสูงแล้ว เป็นขุนคลัง เป็นคนจำหน่ายจ่ายแจก เงินดาวน์ เงินเดือนให้เจ้าหน้าที่ของรัฐบาล ตรงแผนกกรมกอง ให้บริสุทธิ์ยุติธรรมจริงๆ เออ ถ้าเห็นว่าข้าปกครองแกไม่ได้ แกจะไปไหนก็ตามใจ เออ แต่ว่าเสียดายอยู่นะ เวลาหนีไปแล้ว ออกไปแล้วยังบ่นหา ไม่เหมือนมิ่งกงฝ่า มิ่งกงฝ่าเขาทำงานซื่อสัตย์สุจริตจริงๆ แต่ว่าเราน่ะเป็นคนลดหย่อน หย่อนสมรรถภาพ หย่อนความสามารถ เอาแต่ความโมโหโกรธา ขึ้นมาปกครองลูกน้อง เขาน้อยใจตัวเองเขาก็ลาหนีไป หนีไปอยู่นู้น ไปอาศัย เออ ญาติพี่น้องทางอื่นอยู่ แต่ว่าเสียใจเพราะถูกพระเจ้า หวางตื้อไล่ออกจากการทำงาน เสียใจ เลยกินเหล้าเป็นการใหญ่ เล่นการพนันเป็นการใหญ่ เที่ยวผู้หญิงผู้ญา ดักละลานไปหมดทุกอย่าง เลยเป็นคนเสียคนไปอีกเหมือนกัน เรื่องมันยาว แต่ตามหา เมื่อมีปัญหาขึ้นทางวงการของรัฐบาล มีปัญหาเรื่องเงินเรื่องทอง มันมีทุจริตมากมาย เป็นปัญหาจึงจะคิดถึงมิ่งกงฝ่า เขาอยู่กับเราไม่มีปัญหา สมัยเขาอยู่ บริสุทธิ์สะอาดทุกอย่าง เงินดาวน์ เงินเดือนของเจ้าหน้าที่ทุกแผนก ทุกกรม ทุกกองบริสุทธิ์สะอาดดี ไม่มีปัญหา เวลามีปัญหาเกิดขึ้นแล้วปะเนี่ย คิดถึง ให้คนตามหา ล่าตัว มิ่งกงฝ่าเขาไปอยู่ที่ไหน ไปตามคืนมา เขาทำงานไม่มีปัญหา ตั้งแต่ต้นจนบั้นปลาย คนทำงานแบบนี้หาได้ยาก ขึ้นมา คิดถึงขึ้นมา คิดถึงคนบริสุทธิ์ยุติธรรมขึ้นมา ตามหาแทบจะพลิกแผ่นดิน ก็หาไม่เจอ เพราะว่าเขาปลอมแปลงตัวเอง ให้ผมยาว หนวดเครารุงรัง แล้วก็ใส่หมวก เออ งอบของจีนน่ะ เอาใบชาเข้าไปขายในบ้านในเมือง ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็น มิ่งกงฝ่า ไปตามหาที่ไหนก็ไม่ ไม่รู้ เดินผ่านกันอยู่ทุกวันก็ไม่รู้ ว่าเป็นมิ่งกงฝ่าหรือเปล่า เขาก็ไม่มีซักอะไรกัน เนี่ย มันพูดลวกๆ ให้ฟังซะก่อน คนดีของประเทศจีน เออ สมัยก่อนเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต บริสุทธิ์ยุติธรรมที่สุด แต่ก็ถูกพระเจ้าหวางตื้อ กริ้วแล้วก็ขับไล่ไสส่งให้ออกไป อย่ามาอยู่ให้รก หน้าที่การงานน่ะ พอมิ่งกงฝ่าลาออกไปแล้ว ปัญหา ความคอรัปชั่นมากขึ้นๆ หลายขึ้นๆ เล่นเอาพระเจ้าหวางตื้อปวดหัว เรื่องการเงินการทองไม่บริสุทธิ์ยุติธรรมเหมือนมิ่งกงฝ่า มิ่งกงฝ่าทำงานแต่ก่อนไม่มีปัญหาที่เรียกว่าโนพลอมแพลม(no problem ไม่มีปัญหา) เออ สบายมาก ทำงานข้าราชการไม่มีกินเล็กกินน้อยของเงินหลวงเงินราษฎร์ ไม่มี เอาเฉพาะค่าแรงงานของตัวเท่านั้นพอ เออ เป็นคนบริสุทธิ์ยุติธรรมอย่างนั้น มิ่งกงฝ่า เออ แต่ตามหาแทบจะพลิกแผ่นดินก็ไม่เจอ หาที่ไหนก็ไม่เจอ เพิ่นไปอยู่ไหนอย่างงั้นงี้ี่

เวลาได้ทราบข่าว ทราบข่าวว่าตายแล้ว เออ มิ่งกงฝ่าเขาตายแล้ว ตายทั้งภรรยาที่ดีของเขานั่นเอง ภรรยาที่ดี รักลูกปลูกฝัง ตั้งหลักฐานให้มั่นคงถาวรด้วย ปีนภูปีนเขา ข้ามภู ข้ามเขา ไปเอาใบชาอย่างดีมาจากเมืองเจียงหนัน เมืองกังไส ที่ไหนโน่น เอามาเผยแพร่ ขยับขยายพันธุ์ใบชาจนเต็มทุ่งแห่งนั้น มันเป็นที่ดี ไม่มีที่ของใคร เอามาขยับขยายอยู่นั่น จนเมื่อยจนล้า ในที่สุดภรรยาที่ดีก็ตาย พอภรรยาที่ดีตายแล้ว จึงสำนึกตัว สมาทานต่อศพของภรรยา ที่จะเลิกทุกสิ่งทุกอย่าง กินเหล้าเมามายก็ไม่เอา เล่นการพนันก็ไม่เอา เที่ยวผู้ญาผู้หญิงก็ไม่เอา ไม่เอาสักอย่าง จะตั้งหน้าไปสืบฝีไม้ลายมือของเธอให้เป็นแก่นสาร ขึ้นอย่างมั่นคงถาวร แต่ว่าไอ้ลูก ๒ มันเป็นคนเกเร เกกมะเหรก อ้า มันเห็นว่าเป็นลูกขุนนาง มันไม่อยู่ใต้สนับบังคับ เที่ยวเตร่เฮฮา เล่นการพนัน กินเหล้าเมามาย เที่ยวผู้หญิงผู้ญาดะ นั่นน่ะ ดาดไป เป็นคนเกเอาไม่อยู่ จนเขาจับไปติดคุกติดตะราง อยู่ในเมืองเย่นั่นแหละ ติดคุกติดตะรางไว้อย่างงั้นแหละ นี่คนดีไม่มีใครบังคับหรอก ตัวเองบังคับตัวเอง ทรมานตัวเอง ประพฤติผิดต่อกติกาของครอบของครัวเข้า ก็ได้รับความเดือดร้อน ดังนั้น เพราะฉะนั้น พวกเราที่มีการงานทำเป็นล่ำเป็นสัน รับผิดชอบ หน้าที่การงานสูง บริหารงานสูง ให้มันบริสุทธิ์สะอาด อย่าให้มันมีรอยด่างพร้อยแต่อย่างใด ให้ซื่อสัตย์สุจริต ได้มาก็เป็นของบริสุทธิ์ เงินทองที่ได้มาก็เป็นของบริสุทธิ์ ของมีค่าราคา ตามอัตราเงินเดือนที่ตัวได้ แค่นั้นพอใจแล้ว เออ อย่าไปเอาเกินนั้น ถ้าเอาเกินนั้นเขาเรียกว่าคอรัปชั่น คอรัปชั่น บัญน้ำบัญชีอะไรทุกอย่าง เออ เละเทะตุ้มเป๊ะไปหมด ไม่ เอาไม่อยู่ เออ คนไม่ซื่อสัตย์เข้ามาทำงานก็ทำให้เสีย อ้า ผลงานมากมาย ขาดทุนสุนกำไรไปหมด เพราะฉะนั้น การซื่อสัตย์สุจริตเป็นของน่าสงวน น่าสงวน น่าหวงแหนเอาไว้ ให้รักษา เอาชีวิตเข้าแลก ท่านคนดีทั้งหลาย คนดีทั้งหลายเอาชีวิตเข้าแลก ไม่มีแม้แต่สลึงเดียวที่จะไหลออกจากเงินส่วนรวม ไปอยู่ในกระเป๋าของตัวเองไม่มีเลย แม้แต่สลึงเดียวก็ไม่มี น่ะถ้าเป็นอย่างงั้นผู้ปกครอง เป็นหัวหน้าหัวตาก็เบาใจ เออ แม้พระเจ้าหวางตื้อก็เบาใจ เพราะว่า เจ้าหน้าที่บริสุทธิ์ยุติธรรมทุกอย่าง เพราะฉะนั้น งานนี้เป็นงานระดับประเทศ งานระดับชาติ ถ้าเรามีการคดโกงคอรัปชั่น มากขึ้นๆ ก็ทำให้ปัญหาบ้านเมืองยุ่งยากลำบากขึ้นมาอีก ไม่ดีเลย อย่าเอามาใช้ระบบอย่างนี้ อย่าเอามาใช้

เห็นแก่ได้แก่เอา เก็บกำ กอบโกย โกงกิน เหล่านี้

เป็นการผิดกำหนดกฎหมายบ้านเมืองด้วย

ผิดศีลธรรมของตัวเองด้วย

และทำให้หัวหน้าผู้ปกครองหนักอกหนักใจ ไปอีกนานเท่านาน ถ้าเป็นอย่างงั้น ไม่ว่าแผนกไหน กรมไหน กองไหนก็ล่มจมไป ตามๆ กันไม่ดีเลย เพราะฉะนั้น จึงขอฝากท่านทั้งหลาย ผู้ทำงานเพื่อชาติบ้านเมือง ให้บริสุทธิ์ยุติธรรมที่สุด ในการบริหารการเงินการทองอะไรๆ ไว้ใจได้ หัวหน้าเนี่ยผู้ปกครองไว้ใจได้ ไว้วางใจได้ ไม่มี เออ กินเล็กกินน้อยผู้หนึ่งผู้ใดเลย ซื่อทำงานบริสุทธิ์ผุดผ่องที่สุด และก็ก้าวหน้าทุกคน ผู้ใดร่วมงานอยู่ก็เป็นคนบริสุทธิ์ผุดผ่อง

ยังกินเล็กกินน้อย หักแข้งหักขา อันนั้นอันนี้ไว้เรื่อยๆ ก็ทำให้กองทุนของเราร่อยหรอลงไป เออ ทำให้บ้านเมืองไม่มั่นคง รักษาความมั่นคงไว้ไม่อยู่ เพราะว่ามีการเก็บกำ กอบโกย โกงกิน ซึ่งกันและกัน เอารัดกัน เอาเปรียบกันอย่างนั้นน่ะหรือ เออ การงาน ของเราจะมั่นคงไม่ดีทั้งนั้น อันนี้ขอฝากด้วย เราทำงานของรัฐบาล ทำงานให้เจ้าให้นาย ผู้ปกครองหน่วยเหนือขึ้นไป อย่าให้ท่านหนักใจเลย ในเรื่องการเงินการทอง ให้บริสุทธิ์ยุติธรรมสะอาดทุกเดือนๆ

เอาเฉพาะเงินเดือนของเราเท่านั้นพอแล้ว เออ อย่าให้มัน เว้าอย่าให้มันแหว่งไป อย่าให้มันขาดตกบกพร่อง บัญน้ำบัญชี เป็นอันขาด นี่เรียกว่าทำงานบริสุทธิ์ยุติธรรม ดีที่สุด

ไม่เก็บ ไม่กำ ไม่กอบ ไม่โกย ไม่โกง ไม่กิน

เออ ไม่เกิด ความ ปัญหา ถ้าเกิดเก็บกำ กอบโกย โกงกินกันไปเรื่อยๆ ก็เรียกว่าสร้างปัญหาเกิดมีในสังคมนั้นๆ วงการราชการนั้นๆ ทำให้เดือดร้อนถึงเจ้าถึงนาย เออ ถึงผู้บังคับบัญชาเราไปอีก มันจะดีหรือเปล่า ปรากฏว่าไม่ดีเลย ได้ยินไปถึงไหนอายเขาไปถึงนั่น ในบริษัทการบินไทย นี่การบินน้ำก็ดีอะไรๆ ก็เรื่องการบิน ทางบก ทางเรือ ทางน้ำก็ดี ถ้ามีการเก็บกำ กอบโกย โกงกินกันแล้ว มีปัญหา สร้างปัญหาให้วุ่นวายขึ้นในสังคมนั้นๆ แน่นอน เออ เพราะว่าความทุจริต ไม่บริสุทธิ์ยุติธรรมเกิดขึ้นมีแล้ว ดังนี้ก็ทำให้บ้านเมืองล่มจม แม้แต่รัฐบาลจะมั่นคงขนาดไหนก็ตาม ถ้าหากมีคนจำพวกนี้อยู่ในสมาคมใด ในวงการราชการใดก็ดี ก็ทำให้บ้านเมืองแตกสาแหรกขาดได้ เออ มีปัญหา

เพราะฉะนั้น เราอย่าสร้างปัญหาความวุ่นวายให้เกิดขึ้นในสังคมของเรา ให้บริสุทธิ์ยุติธรรมที่สุด ทุกบาททุกสตางค์ที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรง แรงงานของเรา มันสมองของเรา มันมีอยู่ เออ ทำให้บริสุทธิ์ผุดผ่อง เราก็จะเกิดความสบาย ในการปฏิบัติงานของเรา เป็นผู้ซื่อสัตย์สุจริตต่อการงานหน้าที่จริงๆ จังๆ เราจะสบายไหม สบายจริงๆ เพราะฉะนั้น อันนี้ขอฝากแก่สมาคมแห่งนี้ไว้ แห่งไหนๆ ก็เหมือนกันในวงราชการ เออ ไม่ว่างานราษฎร์ งานหลวง เออ ถ้าหากมีคนไม่บริสุทธิ์ไม่ยุติธรรมมีในที่ใด ก็ทำให้สังคมนั้นวุ่นวาย ไม่บริสุทธิ์ยุติธรรมดี เพราะฉะนั้น ขอฝาก ทุกคนๆ จงปฏิบัติหน้าที่ของตัวด้วยความเคารพต่อผู้บังคับบัญชา อ้า เหนือขึ้นไป ให้ไว้เนื้อเชื่อใจท่าน

อย่าเก็บ อย่ากำ อย่ากอบ อย่าโกย อย่าโกงกินกัน

แล้วก็มีความบริสุทธิ์ยุติธรรม

เออ ทำงานก็สบาย เออ เงินทองที่ได้มา ก็ไม่มีด่างมีพร้อย กินเล็กกินน้อยที่ไหนไม่มี อย่างนี้ อยู่ที่ไหนก็สบาย นั่งก็สบาย นอนก็สบาย ทำงานทำการอยู่ก็ไม่สะดุ้ง ไม่หวาดเสียวแต่อย่างใด

ดังที่แสดงมาเป็น ปกิณณกนัย เพื่อต้องการให้ท่านทั้งหลาย ประพฤติปฏิบัติตามความสามารถของตนๆ ต่อแต่นั้นก็จะประสบพบเห็นแต่ความสุขความเจริญทั้งทางคดีโลกและทางคดีธรรมทุกประการ รับประทานฝอยมา ก็ยุติด้วยเวลา เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้ เออ

แน่ะ เพิ่นไปยังไงก็ไม่รู้นะ มันไปเองมัน โดยอัตโนมัติ ยกพระเจ้าหวางตื้อเป็นตัวอย่าง ขุนนาง ท่านผู้รับผิดชอบการเงินการทอง ก็มิ่งกงฟ่า เป็นผู้จำหน่ายจ่ายแจกไปตามหน้าที่ ซื่อสัตย์สุจริตที่สุด แต่ว่าพระเจ้าหวางตื้อเป็นคนขี้กริ้ว ขี้โกรธ โมโหเอาแต่ความโมโหโกรธา ถ้าผิดใจแล้วก็ไล่ส่งไปเลย น่ะไม่รู้จักว่าใครดี ใครถูก ใครต้อง ไล่ ถ้าแกไม่พอใจอยู่กับฉัน แกจะไปที่ไหนก็เชิญ ไปหากินเอง ตามความสมัครใจ นั่น แต่ว่านิทานมันยาว ไอ้ลูก ๓ คน ไอ้จุ๊กฝ่า ไอ้ฉิ่นฝ่า คนสุดท้องนี้ชื่อชิ้วหลั่น อันนี้ดี คนนี้ชิ้วหลั่นทำงานให้พ่อให้แม่ ไม่ทิ้งพ่อทิ้งแม่ไปไหน อยู่กับพ่อกับแม่ ทำงานซื่อสัตย์สุจริตที่สุด ในที่สุดก็ได้เป็นลูกสะใภ้หลวง ได้เป็นลูกสะใภ้หลวง เป็นลูกสะใภ้ของพระเจ้าหวางตื้อ ต่อไป ไอ้อู๋เหล็งกุมารนั่นก็ได้เลื่อนขั้นขึ้น ทำงานแทนพระบิดา อ้า แทนพระเจ้าหวางตื้อ พระเจ้าหวางตื้อสวรรคต ก็ อู๋เหล็งกุมาร ก็ได้เป็นพระเจ้าแผ่นดินแทนพ่อ เออ ในที่สุด ก็ได้มีความสัมพันธ์กัน อ้า กับชิ้วหลั่น ได้ขอมาเป็นลูกสะใภ้หลวงซะเลยดังนี้ ชิ้วหลั่น ขอเป็นสะใภ้หลวงซะเลย เออ เพราะเขาทำงานดี ก็เลยเป็นลูกสะใภ้หลวงที่ไม่ได้อยู่ เออ บ้านตัวเอง ไปอยู่บ้านผู้อื่นกินข้าวกับผู้อื่นไปเรื่อย เขาอยู่ลำบากยังไงๆ มุดเข้าไปกินข้าวอยู่ใต้ถุนบ้านเขาก็เอา เออ กินข้าวที่ไหนก็ได้ เป็นคุณหญิงพู้น(โน้น)แหละ ตำแหน่งเพิ่นเป็นคุณหญิงพู้น(โน้น)แหละ เป็นคนเอาใจใส่ ประชาชนมากมาย พาเกิดทำให้คนรักทั้งประเทศ

ดังที่แสดงมา ก็ยุติด้วยเวลา เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้การจะบรรยายเรื่องนี้ มันต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ จึงจะจบเรื่องลงได้

เราทำบุญครั้งนี้ เป็นอามิสบูชาก็ดี ปฏิบัติบูชาก็ดี ขออานิสงส์ของบุญทั้งหมดนี้ จงเป็นพลวปัจจัย ดลบันดาลให้ท่านผู้ร่วมงานทั้งหมดได้รับแต่ความสุขความเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าในการงานหน้าที่ตลอดไป เอวังก็มีด้วยประการฉะนี้ อีกแล้ว ถ้าพูดกัน มันมีแต่หลายไป เอาแค่นี้ก่อน

อาราธนาศีล

มะยัง ภันเต ติสะระเณนะ สะหะ

ปัญจะ สีลานิ ยาจามะ

ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าทั้งหลาย

ขอศีล ๕ พร้อมทั้งไตรสรณคมณ์ เพื่อจะรักษา

อาราธนาธรรม

พ๎รัห๎มา จะ โลกาธิปะตี, สะหัมปะติ,

กัตอัญชะลี อันธิวะรัง อะยาจะถะ,

สันตีธะ สัตตาปปะระชักขะชาติกา,

เทเสตุ ธัมมัง อะนุกัมปิมัง ปะชัง.

ท้าวสหัมบดีพรหม ผู้เป็นอธิบดีแห่งโลก

ได้ประคองอัญชลี ทูลวิงวอนพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐว่า

สัตว์ผู้มีธุลีในดวงตาน้อยมีอยู่ในโลก

ขอพระคุณเจ้าโปรดแสดงธรรมอนุเคราะห์ด้วยเถิด

กัมมัง วิชชา จะ ธัมโม จะ สีลัง ชีวิตะมุตตะมัง

การงาน ๑ วิชา ๑ ธรรม ๑ ศีล ๑ ชีวิตอันอุดม ๑

ราชวงศ์โจวตะวันตก (หรือซีโจว)

ช่วง ๕๘๐ ถึง ๒๒๘ ปีก่อนพุทธศักราช

อ๋อง(กษัตริย์) ปกครองอาณาเขตกว้างใหญ่

ส่ง สามนตราช(เจ้าประเทศราช) ปกครองแคว้น เมืองไกลๆ

เช่น กง(เจ้าพระยา) โหว(พระยา) ป๋อ(พระ) จื่อ(หลวง)

ต้องส่งบรรณาการต่อ อ๋อง (ยุครุ่งเรืองด้านการปกครอง)

ราชวงศ์โจวตะวันออก (หรือตงโจว) ยุคชุนชิว

ช่วง ๒๒๘ ปีก่อนพุทธศักราช ไปอีกนาน ๓๐๐ ปี

โจวอ๋อง ไม่มีอำนาจบังคับสามนตราช(เริ่มตั้งตัวเป็นอ๋อง)

จึงเกิดสงครามใน นอก ระหว่างแคว้นที่มีกว่า ๑๐๐ แคว้น

เพื่ออำนาจปกครอง โจวอ๋องถูกลดบทบาทลงเรื่อยๆ

ราชวงศ์โจวตะวันออก (หรือตงโจว) ยุคจ้านกว๋อ

กินเวลาประมาณ ๒๕๐ ปีต่อจากยุคชุนชิว

เหลือ ๗ แคว้นใหญ่ (ฉิน ฉู่ ฉี เอียน จ้าว หาน เว่ย)

ทุกเจ้าแคว้นตั้งตัวเป็นอ๋อง ไม่เคารพ โจวอ๋อง

ฉินอ๋องเจิ้ง แคว้นฉิน รวมแผ่นดินสำเร็จตั้งราชวงศ์ฉิน

สถาปนาเป็น ฉินสือหวงตี้ (จิ๋นซีฮ่องเต้) จักรพรรดิจีน

ราชวงศ์ฉิน อยู่ได้เพียง ๑๕ ปี ก็มีราชวงศ์ฮั่น ขึ้นแทน

พงศาวดารเรื่อง ไซฮั่น

(ชำระใหม่ในสมัยรัชกาลที่ ๑)

สมัย ฮั่นโกโจฮ่องเต้ จักรพรรดิจีนแห่งราชวงศ์ฮั่น

ปรากฏชื่อแม่ทัพคนสำคัญผู้เอาชนะ ฌ้อป้าอ๋อง

ได้รับบรรดาศักดิ์เป็น

เจ๋อ๋องฮั่นสิน ปกครองเมืองเจ๋

หรือจีนศึกษาในยุคปัจจุบัน จะเรียกท่านว่า

ฉีอ๋องหานซิ่น ผู้ปกครองเมืองฉี

ในราชวงศ์โจวตะวันตก

เจ้าแคว้นฉี บรรดาศักดิ์เป็น กง หรือ เจ้าพระยา เรียกว่า ฉีกง

ในราชวงศ์โจวตะวันออก ยุคจ้านกว๋อ

เจ้าแคว้นฉี สถาปนาตนเป็น อ๋อง หรือ กษัตริย์ เรียกว่า ฉีอ๋อง

บางครั้งคำว่า อ๋อง ก็เรียกว่า หวาง

แปลว่า กษัตริย์ เหมือนกัน

ทั้งระยะทาง เวลาในการเดินทางระหว่างเมือง

ดังนั้น พระเจ้าหวางตื้อ แห่งเมืองเจ๋ จึงน่าจะเป็น

กษัตริย์แคว้นฉี หรือ ฉีอ๋อง ในยุคจ้านกว๋อ แห่งราชวงศ์โจว

เมืองเจ๋ (เป็นดินแดนทิศตะวันออก)

เมืองเย่ (เป็นดินแดนทิศใต้)