หลวงปู่ท่อน ญาณธโร

วันอาสาฬหบูชา

วันศุกร์ที่ ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๕๗ เวลา ๒๐.๐๐ น.

ณ วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ

อ.เมืองเลย จ.เลย

ไม่เอาล่ะ ไม่ ไม่ว่าอะไรล่ะ ว่าแค่นั้นพอ อย่าจองเวร อย่าจองกรรมซึ่งกันและกันเลย อย่าผูกอาฆาตมาดร้ายต่อผู้หนึ่งผู้ใดเลย ให้

 

อะเวรา

 

จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลยจริงๆ ยุงกัดตัวไหนก็ตีเปี๊ยะตัวนั้น อย่างนี้ไม่ถูก ไม่ถูกต้อง เพราะมันมา มือตบเอาหรือตีเอา มันก็ตายไป จากลูกจากเต้ามัน

ใครจะดูแลลูกเต้าให้แทนล่ะ ถ้าเรายังเบียดเบียนกันอยู่ อย่าได้เบียดเบียนกันและกัน อย่าให้เขาได้เป็นกำพร้าก็พอ เออเลย ล่ะหนอ หลวงปู่เลี้ยงกระรอกไว้ ๒ ชุดแล้ว ถูกนอนทับตายก็มี มันตายด้วยการไม่ได้อยู่ ได้กินอะไรก็มีเนาะ(นะ) มันก็ตาย กระรอก

อุ่นพ่อเด้อ มันตายด้วยความเบียดเบียนมันหรือยังไง ไปนอนทับ นอนเต็ง(ทับลงไป)มันจนตายก็มี หรือว่าจับมันโยนให้หมากัดก็ไม่รู้ ถ้ามีใจอิจฉา ริษยา พยาบาทก็เป็นไปได้ รำคาญมัน โยนให้หมากัดทิ้งซะ มันตายซะ ไม่ได้เอาเป็นธุระ หมดธุระภาระเราไป อย่างนี้ก็อาจจะมีเป็นได้ ทนความลำบากไม่ได้ ไม่ใช่

 

อะเวรา ฯ

อัพ๎ยาปัชฌา ฯ

 

แปล ถ้าจะหมายถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น จงอยู่เป็นสุขเป็นสุขทุกเมื่อเถิด แน่ะ ให้เขาตลอดปลอดภัย อย่าให้เขาต้องตายด้วยความเจตนาร้ายของเราเป็นอันขาด นั่นก็ชื่อว่า

 

เป็นเมตตาแท้

 

ถ้าไปทำอย่างงั้น มันกระเทือนหัวใจ ของผู้มีเมตตาอยู่ กระเทือนหัวใจ ทำให้หัวใจไม่สบาย ถ้าเป็นอย่างงั้นด้วยเจตนาร้าย ความเจตนาร้ายอย่างงั้น อาจจะเป็นของเราต่อไป การมีผู้เจตนาร้ายกับเราอีกต่อไปอยู่อย่างงั้นน่ะ

ให้มันอล่องฉ่อง ไม่ให้มีเจตนาร้ายกับสัตว์อื่น สัตว์ที่มีชีวิตเดินไปมาได้ เป็นงูเงี้ยวเขี้ยวกะปอม(กิ้งก่า) หรือว่าแมงป่องแมลงเปิ่งอะไรเหล่านั้น เขาก็มีชีวิตอยู่ แสวงหาอาหารมาเลี้ยงลูกของเขาอย่างขะมักเขม้น ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอนนะ ถ้าให้เขาล้ม เขาตายมันเป็นยังไง พ่อแม่เขาจะเป็นยังไง ก็จะเป็นทุกข์เป็นร้อนอีก เป็นเวร เป็นกรรมต่อเราอีกต่อไป ด้วยประการฉะนี้ พอแล้ว

 

(สาธุ)

 

 

 

ธรรมสากัจฉา

วันศุกร์ที่ ๑๑ เมษายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๕.๕๐ น.

ณ วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ

อ.เมืองเลย จ.เลย

 

บวชเล่น บวชลอง บวชครองประเพณี บวชหนีสงสาร

บวชผลาญข้าวสุก บวชสนุกเฮฮา บวชหาแต่ลาภ

บวชเหล่านี้ บวชเอาบาปใส่โต(ตัว) ไม่ได้มีสิกขาวินัยอะไร

บวชซื้อ บวชขาย บวชกาย(ผ่าน)สิกขา

บวชหาแต่ลาภ พาร่ำพารวย

เอาไปขายตรงนั้น เอาไปขายตรงนี้ไปอย่างงั้นน่ะ

 

แล้วมีบ้างไหมผมเคยขายของเหล่านี้ไหม แต่มาบวชอยู่กับผม ผมเคยขายผ้าให้กับคนนู้นคนนี้ไหม มีแต่ให้ซือๆ (เฉยๆ) ฟรีๆ ไป ให้ ให้พี่ ให้น้อง ก็ให้ได้ เอาไปทำบุญให้เขา ไปเผา เขาไปเผาศพเผาเส็บพู้น(โน้น)ล่ะ เราก็ให้ไปอยู่ เออ ละ ๙ ไตร ๑๐ ไตร เราก็ให้อ่ะ ไม่ได้เอาเงินกับเขาเลย สักสลึงเดียว มีแต่ให้ๆๆๆๆ ผ้าใหม่ที่มันมีขาวๆ เขยๆ ก็มีตั้งหลายไม้ว่ะ เป็นกองๆ อย่างงั้น เป็นม้วนๆ น่ะ มาแล้วหลายเที่ยวแล้ว เป็นม้วนๆ อยู่ เราก็เอาไว้สงเคราะห์สงหาแม่ขาวแม่ชี ผู้ใดหวัง ผู้ใดไม่มี ดูแลเขาให้ ให้ทั่วให้ถึง ถ้าให้ไปหลายๆ ก็เอารัดเอาเปรียบกัน ผู้เอา ๒ ก็เอา ๓ ผู้เอา ๓ ก็เอา ๔ ไปเรื่อยๆ อย่างเนี่ย นี่เรียกว่าหาโชค หาลาภ ใส่ตัวเอง ผู้นี้บวชเอาบาปใส่ตัว บ่ดี ไม่มีเลย คิดอย่างนั้นไม่มี

 

ธรรมสากัจฉา

วันเสาร์ที่ ๑๒ เมษายน ๒๕๕๗ เวลา ๑๗.๓๕ น.

ณ วัดศรีอภัยวัน ต.นาอ้อ

อ.เมืองเลย จ.เลย

 

อ้าว หน้าตาดีๆ

ใครเห็นใครก็ชอบ ใครเห็นใครก็อยากได้

อยากได้ไปเป็นผัว ไปเป็นคนใช้ของมัน

ทำไร่ไถนาให้มันกิน ทำไร่ไถนา

ถางป่าถางดง สร้างบ้านสร้างพง

ให้ได้อยู่ได้อาศัย

 

 

ก็ธรรมดา ไม่ใช่เรื่องของเขา

เรื่องของเราก็บอกว่าจะบวช

เป็นพระ สละเป็นสงฆ์

อีกทั้งสีกาสีกง เขาก็ไม่แลเหลียว

บวชจำศีลภาวนา อยู่ในป่าช้าองค์เดียว อืม

 

 

พ๎รัห๎มวิหารผรณา

บทแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์

 

สัพเพ สัตตา สุขิตา โหนตุ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ถึงความสุข

 

สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีเวร

 

สัพเพ สัตตา อัพ๎ยาปัชฌา โหนตุ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนกัน

 

สัพเพ สัตตา อะนีฆา โหนตุ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงเป็นผู้ไม่มีทุกข์กายทุกข์ใจ

 

สัพเพ สัตตา สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ

สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงจงรักษาตนให้อยู่เป็นสุขเถิด